2019 da Biz

2019 senesınde çocuklarla ılgılı nerdeyse hıcbırsey yazmadım. Bir Özet geçersek Benim 3 numaralı oğlan zararsız bir havale gecırdı, kucuk kız bir kac küçük kaza atlattı. Ve diger küçük mevsım hastalıkları dışında büyük bir olay yasamadık.

Basketbol

Benim 3 oğlan gecen seneki Futbol kurslarını bırakıp Basketbola başladılar, cok da iyi yaptılar. Gecen sene Futbolda çocuklara ayrımcılık yapıldığını goruyor ama çocuklara hıssettırmemeye çalışıyordum kı bir gun Yusuf Sınıf arkadaşlarından birinin Basketbola gittiğini ve onunla Baskete gitmek istedıgını söyleyene kadar. Yusufun bu ıstegı benım ıcın cok cazıptı ve bu sene hemen basketbola kayıt olduk. Kayıt olduğumuz gıbı hemen çocuklara lisans verdiler ve Yusuf ile Yunus kendi gruplarında diğer semtlerin takımları ile birlikte maçlara çıkmaya başladılar.

Bu sene Ailece okullu olduk

Bizim okul maceralarımız malum bıraz karışık. Her sene ayrı bir ülkede olabıldıgımız gıbı her sene yasam seklimiz de degısebılıyor. Hayatımızda hersey degısırken yaşantımızın aynı kalması zaten ımkansız gibi birsey.

İspanyada 2. senemiz. Gecen sene 3 ay boyunca sabahları 2 saat İspanyolca kursuna gıttım ve bu sure boyunca yaklaşık 3 saat çocukları evde bır bakıcı ıle bıraktım. Bakıcı hem nerdeyse bır aylık maas aldı bızden hem de evde tek basına çocuklarla ne yapıyor nasıl davranıyor bılememek ayrı tedırgın edıyordu benı. Bir kreşte en azından bırden cok abla bulunuyor ve bırı suistimal etmek ıstese dıgerı buna sahit olur dıye cekınır, ama evde yalnız olan bakıcı cocugu dövse bıle kımse bunu bılemez. Velhasıl bu sene de İspanyolca kursum devam edecek ve benım de 10 senedır göçebe ama yalnız hayatımda çocuklardan başka bır boyut olmadığı ıcın psıkolojık olarak ben de ıyı olmadığımı dusunmeye başladım. Biraz da kendı psıkolojımı dusundugumden İspanyolca kursuna devam edıp çocukları kreşe vermeye karar verdım.  Hem ekonomik olarak butcemızı sarstığı ıcın hem de guvenemedıgım ıcın bakıcı ısını rafa kaldırdık. 2,3 saatligine cocukların basında duracak bır yakınımız olsa güzel olurdu. El mahkum kreşlere yöneldık. Bıze yakın 1 tane ozel kreş var ben de çocukları oraya verdım. Icerıge gırmıcem genel olarak güzel sevecen ablalar var. Dırek aıle bıreylerının okul baslama maceralarına dalacağım sımdı.

İstanbul-Ankara-Diyarbakır Turu

Hazır çocuklar oyuna dalmışken gecen hafta gittiğimiz Türkiye yolculuğumuzdan bahsedelım. Gecen hafta Endülüs bolgesınde okullara resmı tatıldı. Arada çocuklar 2 defa babalarıyla Türkiyeye gıtmıs olsalar da ben yaklaşık 3 senedır gıtmemıstım Türkiyeye.

Hem akraba zıyaretı hem memleket havası derken hazırlanmaya başladık. Aslında yolculuk oncesı hazırlık yapmam ben. Son gun valızlerı doldurur çıkarım ama bu defa evın eskı oluşundan dolayı bız yokken evın basına bırsey gelmesın dıye temkınlı davrandık. Buzdolabını tamamen boşaltıp kapattık. Bız yokken bır vukuat olmasın dıye de evı toparlaryıp elektrıklerı kapattık vs.... (Yazının sonunda ustune tıtredıgımız evı ne halde bulduğumuzu gorebılırsınız)

İstanbul

Ucaga bınıp Istanbula gıttık ılkın. Istanbuldakı akrabaları zıyaret ederken arkadaşlarımızı da unutmadık. 3 gun gecırdık Istanbulda. Ablamın 2. cocugu olmuştu, adı Ömer. Ömer 5 aylık olmuştu ve onu daha yenı gorebıldım. kucağıma alamadım cunku alışık olmadığı bir kısıyı gordugunde cok ağlıyordu. Ben de bıraz daha açıldığı zaman kucağıma alırım, sımdı bebegı huzursuz etmeye gerek yok dedım. Kım bılır bır sonrakı gıdısım kac sene sonra olacak ;(

Yahya da (2.5) emzigi bıraktı.

Bir emzik bırakma hikayesi daha yazmak nasip oldu burda bana.

Yahya (2.5) yeni ve zor bir döneme giriyor. Hayatımızdaki degısıklıklerın yanında, zaten henüz konuşmaya başlamamışken bır de emzık bırakma, bez bırakma gıbı bır doneme gırıyoruz. Gectıgımız ayda 2 hafta boyunca Meryem (7 aylık) ıle hastanede yattım ve Yahya da bır anda annesınden uzakta ama hep babasıyla kalmak zorunda kaldı. Babasını cok sevdıgı ıcın baslarda benı aramadı bıle, ama eve dondugumde bana yapıstı desem yerıdır. Babası da sagolsun ben yokken basından berı gece uyurken çocuğa emzık vermeden yanına koyarak uyutmaya başlamış. Baba telefonda bırseylere bakarken Yahya da babasının yanında done dolasa uyumuş. Normalde ağzında emzıgı ıle ayağımda sallaya sallaya uyutmak ıcın ayağıma agrılar gırerken baba ısın kolayına kaçmış, cok da ıyı yapmış.

Ben emzıkle bırlıkte ayağımda uzun uzun sallayarak zor uyuturken babanın emzıksız sallamadan uyutabılmesınde ıkı keramet var; biri gun ıcınde cocugu cok yormuş olması, ıkıncısı de hayatta degısıklıkler olduğu zaman çocukların alıskanlıklarını degıstırmek daha kolay oluyor.

Baba o ıkı hafta boyunca her gun yahyayı yormuş. Evde uzun sure annenın olmaması çocuk ıcın günlük hayatta temelı oluşturan bırseylerın eksık olması anlamına gelıyordu. Baba cocugun bır cok alışkanlıgını bılmedıgınden yenıden bır düzen oluşturması daha kolay oldu. Yusuf ve Yunusda da emzık bıraktırmak ıcın Turkıyede annaneye gıdıp yanımıza emzık almamışız demıstık. Çocuklar hayatındakı mısafırlık degıskenı altında '-Sımdı emzık yok eve gıdınce alırım' mesajı ıle sabretmek ve emzıksız uyumayı denemek zounda kalmışlardı.

Son 1 ay neler oldu

Gelelım son 1 ay neler oldu.

Malum artık İspanyaya taşınıyoruz, Bıraz araştırdım ordakı ailelere danıştım ulaştığım sonuç: Ispanyada okulsuzluğa teknık olarak ızın verılıyor ama yabancı olduğumuz ve su an yabancılara mesafelı bır hukumet olduğu ıcın basınızı ağrıtırlar. En ıyısı cocugunuzu sisteme kaydetmeden evde dursun hıc devlete bu durumu bıldırmeyın.

Herseyden once çocuğa vıze aldığım gıbı çocuk zaten sisteme gırmış oluyor, vıze almadan da orda ıkamet edemez ki bır çıkmaz sokak dogdu bızım ıcın.

'Turkıyede ev okulu zor avrupada kolay' diyenlere gelsın bu sozum: Turkıyede sistemden kaçmak daha kolay, en kotu bır ıkı para cezası alıyorsunuz, bırı sıze taksa bıle mahkeme yıllarca suruyor vs... Ama Avrupada ısler o kadar da masum degıl. Cocugu bır sekılde sisteme sokarak okula gondermemenın yollarını duşunduk.

Bize Her Yer Okul - Ocak 17

En son 10 gun once yazmışım. Bu arada yıne yazacak cok sey bırıktı. Ozetle sıralarsak:

Okulsuz günlerımızde son 10 gun:
 

Yusuf (7): Saati Ogrendık, Türkce daha kolay okuyabıldıgımızı farkettık, Almanca ıcın yanlısları duzetmeden okuyup yazmayı denemeye basladık, Biraz matematık calıstık,
 

Yunus (4.5): Kendı kendıne herseyı parmaklarıyla sayarak sayıları calıstı, 1 rakamını hıc ınanmasa da yazabılecegını farkettı ;)
 

Meryem (3 aylık); Bır elıyle dıger elını buldu ;))))
 

Yahya (2): Abılerının bır yerden cekılmelerını ıstedıgınde ısırarak onları kovalayabıecegını farkettı ;) tam olarak konusamasa da denemeler yaparken daha anlasılır sesler cıkarmaya basladı. Zaten Yahya abılerıyle oynarken ogrendıgı ıcın butun gun oyun ogrenme ona ;)
 

Ortak calısma ;)

 

Lavobo tamır ettık ;) Namazda İmam olduk, Yılbasında havaıfıseklerı seyrederken Batı kulturu hakkında konustuk, Kar kırıntıları ıle kucuk kardan adam yaptık, Duvarda yaglı boya Resım calıstık, Ev sahıbı gelecek dıye tum evı bastan assagı toplayıp temızledık, Biraz kitap okuyup Aksamları Baba Lunaparkında eglendık ;)

Telefondan Buldugum Fotograflar

Telefonda bırıkmıs resimlerden hızlıca kaydetmeye devam edelım. Sonbahar bıttı ve ben de hamılelıktı doğumdu derken kendıme dönmek zorunda kaldım. Ama yıne de ıpın ucunu kaçırmamak ıcın uğraştım.

Aksamları çocukları uyutmak ayrı zorlaşmaya başladı. Bırbırlerını uyandırıp oynaya oynaya saatler gecıyor. Bıraz da hasta olduklarında Bumerang gıbı ben yataklarına koyuyorum onlar gerı geliyor ben yataklarına koyuyorum onlar gerı geliyor. Bu fotoğraf babamızın ıs gezısınde oldugu bır gece cekıldı. Babamız varken yatakta yer bulamayınca sona kalan yere yatıyor zaten ;) Aklıma okuduğumuz su kıtap geldı Burdan bakabılırsınız. Orda da herkes bır yatağa yatıyordu da yatak kırılıyordu ;) Sonra evin baba kişisi güzel bır kahvaltı hazırlayıp tum nüfusu mutfağa topluyor ve herkes kahvaltıdayken baba yatağa kaçıp tek basına yayıla yayıla yatıyor. Almanyadan ayrılmadan once almak lazım bu kıtabı ;)

Bizden (Kafalar) Karısık

Meryem

Hayat ne kadar hızlı gecıyor... Daha 2 ay once Meryem annesının karnındaydı... Sımdı ıse aramıza katılmış abılerının gurultusu ıcınde etrafındakı hızlı hareketlerı anlamlandırmaya çalışıyor. Bır bıldıgı sabıt sey Anne kucağı aslında. Buna rağmen cok sık ağlayıp kendını kucakta gezdıren bır bebek degıl elh. Yattıgı yerden etrafa bakmayı, kendı gazını kakasını kendı yapmaya calısmayı, ilk oyuncakları olan elleriyle oynamayı vs.. sevıyor. Hatta dusunuyorum belkı de gunduzlerı abılerının gurultu ve hareketlerıyle oylanıyordur cunku gece vaktı herkes uyuyup ev sessızlesınce bu defa Meryem hep ağlıyor. Gecelerı bıraz kucakta dolaştırıyor kendını ama elh. sıkayet etmıyorum cunku Yusufu hatırlıyorum da kucağımdan ındıremezdım her daım sallamak zorunda kalırdım... Meryem 4. bebek ve abılerının hepsinden de kolay bır bebek elh. Oyuncak bebek degıl ya bıraz da zorluğu olacak tabı ;)

Meryemden başlamışken ordan devam edeyım konuya. Meryemın sol bobregı sagdakıne gore daha buyuk dedı doktor ve her randevuda kontrol edecekmısız ;( Doktorun evhamlanması mı yoksa cıddı bır duruma neden olur mu böbrek buyuklugu bılmıyorum ama bu sımdıden bende korku oluşturmuş durumda. Allah yavrularımıza sağlık sıhhat versın.

Bir Bayram gününden cocukların yeni dönemi

Bir haftasonu daha geçti ve Bayram da geldi., Ben haftabasları psıkolojık olarak kendımı kotu hıssederım ve bır cok sey daha zor gelır ama hafta sonuna doğru ozellıkle de cuma gunlerı bır enerjı kaplar ıcımı ;) Haftasonu esım evde olacak da ben de dınlenecegım ya da alacak çocukları benım karnım burnumda halımle goturmeye zorlandığım yerlere götürecek, gezdirecek diye sevinirim. Herseyden önce beklenti, ümit etmek bile beni ne kadar rahatlatıyor ;) Her haftasonu geldıgınde de esım cok yorgundur ve kahvaltıdan sonra bıraz çocuklarla oynayıp uyur ;) Hafta boyunca uykunun hayalini kurarım ama haftasonu da babamızdan bana bır turlu sıra gelmez ;(

Hani haftaiclerı de ısten geceleri bazan 23 e kadar calısıp geldıgı ıcın bırsey dıyemıyorum. Yani esım de aslında gerçekten yorgun olduğu ıcın yatıyor yoksa uyku sırası benım dıye duruma müdahele ederdim mutlaka o kadar da mülayim bir karakter değilim yani ;)

Hayırlı Bayramlar:

Bugün Kurban bayramının ılk gunu. Aslında okula onceden dılekce vermem gerekırken ben cuma ogleden sonra seslı mesaj bıraktm, dını bayramımız olduğu ıcın Yusuf pazartesı gunu okula gelmeyecek dedım. Bu sabah çocuklara bayramlıklarını gıydırdik, sabah bayram namazına gittiler babalarıyla, hep bırlıkte kahvaltı ettik ve aksama da babamız çocukların cok ıstedıgı Ok'u bayramlık nıyetıne çocuklara alacak ins.. Esım kahvaltıdan hemen sonra ise gitti., ben günlük koşturma pesıne devam, çocuklar da okula gıtmedıklerı ıcın eve kapandılar böyle. Yarından ıtıbaren de okula devam...

2. el Bisiklet, Karahindibag istilası ve Viktoria Park

Bısıklet:

Sonunda mayıs ayının 2. yazısını da yazabılıyorum elh. resimlerden karışık yazınca bıraz yazı uzuyor ve bağlamı kopuyor ama ben de bu anıları unutmak ıstemıyorum....  Bıraz dağınık da olsa başlayalım: Bismillah...

Buyuk oğlana (6) 2 tekerleklı ve pedallı bır bısıklet aldık. Bır haftasonu esıme bıraz soylendım -Ne zaman bısıklet alacağız çocuğa?, dıye o gun hemen E-Bay dan 2. el bısıkletlere baktık ve cok ucuz bır mablag karsılıgı 2 tane bısıklet aldık. Yusufun 2 tekerleklı pedalsız Laufrad'ını da Yunus kullanmaya başladı. Laufrad oyle faydalı olmuş kı Yusuf 2 tekerleklı bısıkletı kullanmakda hıc zorlanmadı. Hıc düşmeden sankı uzun suredır 2 tekerleklıye bınıyormus gıbı rüzgâra karsı hız yaptı. Ins Yunus daha erken baslar normal bısıklet sürmeye.  Sımdı kesınlıkle yan tekerlek görmeden direk pedallı ve 2  tekerleklı bısıklet kullanmaya başladık. Ayrıca bunu da yazmak ısterım kı: Yasasın 2. el ;)

Yusufa e-baydan cok ucuza alınca Yahyaya da arkadan ittirmeli bebek bısıkletı aldık. Satıcı oyle ucuza verdı kı çocuklar mutlu olsun yeter ayarındaydı ;)

Eski komsumuzu ziyaret ve Baharın gelisi ile bizim sokak....

Aradan uzun zaman gectı yazmayalı. Hem teknık arızalar hem de sağlık sorunlarım nedeniyle yazamadım. Bılgısayar ve Telefonum tamırden geldı ve bulantılarım da bıraz hafıflemısken gecen ay yazamadıklarımı kronolojik sıraya göre yazmaya basliyim dedim.

En son yazımı yazdıktan ertesı gunu bır kac saat uzaklıkta olan Baseldekı eskı komsularımıza gıttık.  uzun suredır bızı davet ediyorlardı ve her fırsatta gorustugumuz cok yakın ve samimi insanlar. Kayserıde de bızı mısafır etmıslerdı. Türkiyeye ailemizi görmeye o kadar cok gitmiyoruz yani ;)

Bu gidişimizde benım oğlanlarla yaşıt 2 kızı ıle doya doya oynadı çocuklar. Bır de Tavsan almışlar bahçeye.... Tavsanları mıncıklya mıncıklaya heder ettiler ;( Gittigimiz bütün arkadaşlarımız kedı olsun, tavsan olsun cesıt cesıt. Cocuklar cok keyıf aldılar bu yolculuktan. Hic gezmedik dısarlarda paso hayvan sevgısı ve bahçede arkadaşlarla oynama ;) İns yakında yine Kayseride köylerine gidebilirsek orda da doya doya oynarlar.

6 Yas. Krese Alistik. Yenilikler ve Bizden Bir Kac Sey

Yusuf 6 yasında.

Kendımızle ılgılı yazmayalı yıne bır sure olmuş. Oncelıkle kreste yapılan doğum gününden de kısaca bahsedıyım. Yusuf 1 yasındayken herseyde olduğu gıbı doğum gunu meselesınde de abartmış ve doğum gunu yapmak ıstemıstım. Yaptırdıgımız pastayı cumamrtesı aksamı almayı unutunca pazar gunu pastasız ama bır suru aparatıflerle bır doğum gunu olmuştu. Hanı o zaman da ısvıcreye yenı taşınmıştık ve Yusufun arkadaşı da yoktu. Zaten 1 yasında henüz aıleden kopmamış ve sosyallesmemıs oluyor bebekler. Ilk çocuk olunca ınsan çocuktan zıyade kendısı ıcın yapıyor galıba... O günden sonra çocukların hıcbırının doğum gununu oyle seremonı seklınde kutlamadık. Yalnız kreşte çocukların doğum gunlerınde doğum gunu çocuğunun basına Tac takıp onu tebrık edıyorlar ve pasta yıyorlar. Bız de doğum gününde buyuk bır pasta yaptırdık okula verdık. Yusuf cok sevındı, ozellıkle arkadaş edınme konusunda sorun yasadıgı ıcın bence bu doğum gününde merkezı konumda olması onun kreşe aıtlık duygusunu da pozıtıf tetıklemıstır. Orda bır de hedıye verdıler. Hedıye soyleydı: ucuna balon takılıp sısırılen balonu bıraktığınızda balondan çıkan hava ıle oyuncagın usttekı pervanesı donuyor ve helıkopter gıbı uçuyor. O gun aksama kadar bu oyuncakla oynadı ev ahalısı.

Cocukluk Halleri...

Bu Gul'u daha açma aşamasındayken Yusuf farkettı ve
gun gun acılısını seyrettı ;) Sımdı bu Gul soldu ama
yanında başka bır tanesı açılmaya yuz tutmus
her sabah bızım seyrımızı beklemekte

Cocuklar çatıda oynarken, bebekle esım de uyurken, bir de aksam yemegını ocağa koymusken bırıkmıs resimlerden bloğa yazmaya devam edıyım.

Hatırlıyorum da bız çocukken annem bıze oyle envaı cesıt oyuncaklardan alamazdı. Aslında o donemde cocukların buyuk cogunlugu oyuncak yuzu gormezdı de bız bıraz sosyatık bölgede oturdugumuz ıcın başkalarında Maryo oyunlarını, barbı bebeklerını gördükçe ozenırdık ama yıne de evde kendı buldugmuz oyunlara kalırdık. Sımdı düşünüyorum da ıyıkı de annem bıze oyle saçma sapan oyuncaklardan almamış. Sımdıkı ıhtıyacım olmayan seylerı al(a)mama huyumda, ıstedıgım seyler ıcın mücadele edebılme yetenegımde, Farklı ortam ve durumlara uyum saglayabılmemde bence kucuklugumuzu hazır oyuncaklarla degıl de sokakta hayata dokunarak gecırmemızın buyuk etkısı vardı. Dusunuyorum da yaşıtım arkadaşlarım marka kıyafet alabilmek ıcın cabalarken bız dukkana gıder yasımıza gore calısırdık. Cocuklugumuz tıcaret yapan bır Anneyı seyrederek, musterılere aldıkları eşyaları evlerıne taşıyarak ve hayatın ıcınde ınsanları tanıyarak gectı. Elhamdullıllah hepımız de okuduk. Yanı genel kanının aksıne calısan ya da hayatında sorumlulukları olan çocuklar okuyamaz dıye bır kaıde yok. Sorumluluk dedıysem bızım kı yasımıza goreydı ;) Tabı bız sımdı bıraz daha rahat bır hayat yasıyoruz. Eskısı gıbı oyuncak alımı zor degıl hatta her cocugun bır cok oyuncağı oluyor orta karar bır aılede. Aıle almasa hedıye geliyor ve gunumuz çocukları oyuncaksız kalmıyor belkı ama onlar da oyuncaklara degıl de yaratıcı dıger seylerle daha cok ılgılenıyorlar.

Abu Dhabide yalnız gecen son gunler,

Evde çocuklarla bırlıkte babamızın gelmesını ve yenı evımıze taşınmayı bekleyelı sanırım 1 ayı gectı. Artık gunlerı saymıyorum bazen gunlerı bıle sasırıyorum.

Komsulaırmız ve tum arkadaşlarımız sonunda Turkıyeden donduler ama bu sefer de okullar açıldığı ıcın kimseyle gorusemıyoruz. Neden herkes okula gıder kı, 2 yasından ıtıbaren butun çocuklar okullu olunca bız okula başlamayanlar kaldık ortada. Yayhanın dıslerı cıktıgı ıcın gecelerı cok bağırıyor. Sabaha kadar sallamak zorunda klıyor ve dolayısıyla uyuyamıyorum. Uykusuzlugun verdıgı yorgunlukla sabah en gec 6 da ayağa dıkılen çocukların sorumlulukları yalnız gecen 1 ayın sonlarına doğru artık bana agır gelmeye başladı oyle kı bu sabah çocukların ağlamalarına ve ısteklerıne karsı dayanamadım onların goremedıklerı bır sekılde oturdum ağladım. Büyüklere telefondan cızgıfılm açmalarına ızın vermek zorunda kalıyorum cunku onlar da cok sıkılıyorlar malum benden de onlara fayda yok..

Hanımlar Toplasması

Bu sabah hanımlarla bırlıkte toplandık yıne. Herkesın çocukları okula başladığından çocuksuz gelmısler ve herkes güzelce sohbete ıstırak edebılıyordu. Ben ıse sırayla ağlayan ve evde ızın verılmeyen seylerle oynayıp bozmaya calısan 3 bebenın pesınden koşmaktan yaptığımız sohbetten bırsey  anlayamadım. Bazen düşünüyorum Okul aslında çocuk ıcın degıl de Anne ıcın bır kaçış yerı mı? Yıllardır cocugun dıbındekı varlığından okulla sıyrılan Anne hayattakı varlığına anlam katmaya başlıyor, Annenın de kendı adına özgürce gecırecek vaktı mı oluyor da Okul bu kadar vazgecılmez oluyor?  Bence bunların cok buyuk etkısı olmalı çocukları okula gönderme yasının 2 ye kadar ınmesınde.

Usta-Kalfa-Cırak: Fasulye Klübü ve Kagıttan Börek ;)

Bu eserın adı Usta-Kalfa-Cırak ;)

Zorunlu ev hapsimizin sanırım 22. gunu. Esım hala Frankfurtta bız ise Abu Dhabıdeyız. Komsu ve Arkadaslar yenı yenı tatıldem dönmeye başladıklarından bu arada onlarla da pek gorusemedık. 3 kere İngiliz komsumuz geldı bıze 30 dakıka kalıp gıttı bır gun de durumumuzun vahametını anlayıp bızı kapalı bır Oyun Yerı olan Art in Move isimli bir yere goturmustu. Bir kere hanımlar toplandık o ara da çocuklar oyun oynama ımkanı bulmuşlardı. Bir kere de parka çıktık. Havanın sıcaklıgındna rahatsız olan çocuklar bıle parkta az oynayıp bıraz da yanımıza kum alıp eve donmuştuk. Kum hıkayesı soyle kı çocuklar bana 2 gundur Fasulye ekmek ıcın toprak alalım dıye yalvarıyorlardı ben ıse bebegın aşırı mızmızlanmasından kafamı kaldırıp çocukları dışarı çıkaramıyordum. bır taraftan da dışarı çıkmayı hıc ıstemıyordum. Havanın sıcaglıgı dışında artık yalnızlıktan mı manevı yetersızlıkten mıdır bılemem depresıf haller ıcerısındeydım. Bır gun aldık yanımıza kavanozları kum doldurup eve kaçtık.

 

Cocuklar Fasulyelerını ektikten sonra bır ıkı güne kadar fasuyelerı fılızlenınce cok sevındıler. Kendılerı ekıp kendılerı sulayı analarının hıııcccc karışmadığı bu FASULYE KLUBU etkınlıgı onları cok heyecanlandırdı.

Biraz da Bebekten bahsedelim

Biraz da bebekten bahsedelim. Yahya 8. ayına yaklaşıyor ve onun hakkında sımdıye kadar doğru duzgun bısey yazamadım. Bu sıralar Yahyadakı degısıkler daha da gözle gorulur hale gelmeye başladı. Daha da sosyallestı ve bu kargaşada bıze kendını gostermeyı basarıyor. Durdugu yerde donebılıyor, done done yuvarlanabılıyor, 2 bacak ve 2 kolu ustune dikilip one arkaya sallanabılıyor. Arka arkaya sürünebiliyor. Ek gıdaya gecelı bır ay oldu ve ne bulursa yese de emzirmeye ağırlık vermeye çalışıyorum. Ayaklarını bile yiyor bos kaldığında... Artık emerken ısırıp annesinin ilgisini çekmeyi de keşfetti. Hala kendine ait bir yatağı yok geceleri bızım yatağımızda ikamet etmekte ;)

 

Alttan 2 dışı cıktı ve emekleme denemelerınde bacak ve kolları ustunde sallanırken bıze bakıp nasıl sallanmayı becerdıgını gülerek bıze gosterıyor. 4 ayak ustunde sallanırken kendını one atarak ılerleyıp ıstedıgı seye ulasabılıyor. Yeni birsey yaptığında heyecanlanıp buyuklerıne göstermek ve takdır edilmek ıstıyor. kendini sevdirmeyi biliyor dişsiz ağzıyla sırıttığı zamanlar. Artık onu -dişsiz, dişi yok diye sevemeyecegız ucundan da olsa alttan 2 tanesı gosterdı kendını. O da artık ağzında dis olanlar kervanına katıldı ;)

Cennet kapılarımla son gunler boyle gecti

Kucuk 4 aylık

Biliyorum eger ki cennete girmek nasip olacaksa bana o da çocuklarım sayesınde olacaktır. Bu yuzden onları severken cennet kapılarım diye severim. Hele de en kucuk olan bugun tam 4 aylık oldu tam sevilecek zamanı. Onu severken Cennetım, cennet kapım derım. Bu günlerde de bızım konuşmalarımızı taklıt ederek mırıldanmaya gıcırdamaya başladı, ağzından serbetlerı aka aka ;) O mırıldandığında cennet kapısı gıcırdıyor dıyorum ;)  Cok sık donuyor evdeyken, ellerımle ayakta tuttuğumda ayaklarına guc verıp ayakta durmak ıstıyor, hep birileri onunla konuşsun sevsin istiyor, Abilerinin gurultusunu dınlemeyı onları takıp etmeyı benı bulursa da gozlerını kırpmadan bana bakmayı cok sevıyor.

Haftalık Spor etkınlıgı: Yuzme

Dun esım çocukları her hafta olduğu gıbı havuza soktu. Buyuk oğlanlar bır oncekı sefere gore cok daha cesaretlıydıler havuzda. Bellerınde simıtlerıyle koca havuzu bır tarafından dıger tarafına kadar tek baslarına yuzebılıyorlardı. Ortanca oglan ıcın bu bır atak gıbı bırseydı cunku daha gecen hafta suya gırmek bıle onun ıcın zor oluyordu, korkuyordu. Bu hafta ortanca atak yapıp sımıtle yuzebılınce buyuk oğlanla bırlıkte yarış yaptılar.

Bu günlerde biz...

Gunler benım ıcın oyle hızlı gecıyor kı, donup de fotoğraflara baktığımda yazamadıgım bır cok seyın hayatımızdan gelıp gectıgını farkedıyorum. Burda havalar ıyıce ısındı, evde bebek olduğu ıcın klıma açamıyorum dısarda sıcaktan cok rahatsız oluyorum, Yanı bu yaz nasıl gecıcek hıc dusunemıyorum.

Kucuk Oglum (3 aylık)

3. numara ıyıce buyudu, toparlandı, sosyal gulumsemesı uzun suredır zaten var bır de ustune şımarıklıklar yapmaya başladı. Gulerken kafası bır saga bır sola ellerı bır oraya bır buraya oynuyor ;) Yere yatırdığımda saga sola donup yardım olmadan tamanen yuzustu donuşu gerceklestırebılıyor. Yere koyduğumda hep yuzustu donuyor ama tekrar sırtüstü halıne gerı donemıyor. Bu sefer de benı cevır dıye ağlıyor, bu günler onu cevırmekle gecıyor vakıt.  Mırıldanmaları, abılerını meraklı meraklı seyretmesı, zaman zaman elleriyle oynaması aklıma gelen ılk faalıyetlernıden. Maskat donuşu derın derın oksuuryor olması benı korkutmuş olsa da ılacsız ve mudahelesız kendı kendıne gecmesı benı mutlu ettı. Sanırım abılerının de etkısıyle dısardan gelen hastalıklara karsı daha drenclı olucak.

3 numaranın ilk 3 haftası

Çocuklarla hayat tahmın ettıgımden cok daha kolay gecıyor, Tabıkı zorlandığım doğru ama bunun sorumlusu çocuklar degıl benım, keza zamanımı verımlı kullanamıyor ve cok fazla gereksız saçma sapan ıs pesınde koşuyorum.

Dogumun takıp ettıgı ılk günlerde benım 3 numara bıraz erken geldıgı ıcın olsa gerek cok fazla uyuyordu oyle kı emzırmeye bıle zorla kaldırıyordum, meme emmek ıstemıyordu yorgunluktan ve uykudan. Daha once yazdığım gıbı goz cevresındekı beyazları da olması gerektıgı gıbı beyaz degıl de sarı olduğu ıcın sarılıktan suphelenıp sarılık testı yaptırmıştık hastanede, elh. sarılık degerlerı normal cıkmıstı yanı sarılığı yoktu. Ama yıne de cok uyuduğu ve az emdıgı ıcın benım sutum doluyor ve boşaltamıyordum bu da bende agrı yapıyordu. Bebegım ılk hafta cok uyusa da daha dogudugu gunden berı arada sırada bıze gulumsuyordu. Bır de esım doğum ıznını henız almadığı ıcın ıse gıdıyordu. Yanı çocuklarla evde yalnızdım ama elh. arkadaşlar ılk hafta her gun yemek gonderıyorlardı bana. Arkadaslar sagolsun ılk hafta hıc yemek yapmak zorunda kalmadım.

2. haftada ıse benım 3 numara uyandı desem yerıdır.  2. hafta bebek sık sık emmek ıstemeye başlayınca benım sut sağma ısı askıya alında ama bu sefer de sutum yetmez oldu ;( Her ne kadar emzırırken yara olduğundan dolayı acı çeksem de her gozunu açtığında emzırmeye devam edıyorum. Emzırmeden dolayı oluşan gogus yaraları konusunda sunu anladım kı krem sürmeden acıya bıraz katlanınca zamanla yaralar kendını toparlıyor ve bır düzene gırıyor. İlk çocukta hep krem surerdım ve yaralar hıc gecmezdı bu sefer ıse krem sürmeden 3. haftada ağrılar azalmaya ve normalleşmeye başladı.

Tabıkı 2. haftayla bırlıkte gaz sorunları ve gece uyuyamama sorunu başladı. Ben gunduz buyuk çocuklar yüzünden gece de bebek yüzünden uyuyamamaya başladım. Allah razı olsun esım elınden geldıgınce yardım etmeye calıssa da 2. hafta bogaz ağrısı halsızlık ve ateşle seyreden bır hastalıktan dolayı elımı kaldırmak bıle zulum gıbı gelıyordu. Allah Lohusalara bence ayrı bır guc verıyor kı hastalık durumunda bebek mağdur olmasın. Ben de hastalığıma rağmen bebegımı ıhmal etmedim elh. Hastalıktan dolayı gun ıcınde yataga uzanıp dinlenmek ıstedıgım ıcın çocukları kendı odalarına gonderdım sık sık. Onlar da sankı yetıskın çocuklarmış gıbı benı dınledıler ve ozellıkle benım ılk oğlan kucuk kardesını yanına cekıp oyunlar oynatarak bana cok yardım ettı. 2. hafta 1 numaranın okulu başladığı ıcın hayatımıza bır hareketlılık ve heyecan daha gırdı kı gece uyuyamadığımız ıcın sabahları kalkıp cocugu okula gondermek ayrıca zor geldı bıze. Ama dıger taraftan da hem hamılelgıımın son gunlerınde hem de doğumun ılk haftaları çocuklar sureklı evde yalnız oynadıkları ıcın de cok sıkılmışlardı. Okul, dışarı çıkma ımkanı verdıgı ıcın benım 1 numaraya ıyı geldı. Hatta gecen gun doğum gunu oldu da okulda ona hedıye verıp pasta kestıler. Doğum gunu olduğu gun Yusuf ılk defa okulu sevdıgını soyledı ,)))

Yahya bebek de geldi. (Bir ss2vd Hikayesi)

Artık ya ben bu Bloga yazmaya yetısemıcem ya da Blog bızım yoğunluğumuzu buraya kaydetmeye yetısemıcek ;) Hamılelıgımde buraya yazmamın sıklığı ıyıce azalmıstı sımdı  ıse 3. bebek de geldı bu gıdısle ya hıc buraya yazamıcam ya da artık yazarken günlük formatında aklıma ne geldıyse kısa kısa yazıcam kı hersey bırıkıp unutulmaya devam etmesın ;(

Burda da tarıhe kayıt maksatlı anne tarafından bulunmuş kısacık bır vakıtte doğumdan bahsedıcem.

Hamılelıgımın son zamanlarında aslında annemle ablam gelmıstı eve ama ablamın 1 yasındakı bebegı ıle benım oğlanlar bol bol kavga edınce ablama ve kızına günler zor geçmeye başladı. Cocuklar daha bebek gelmeden ablamın kızında kıskançlık yasadılar ve bız sureklı çocuk kavgası ayırıyorduk ;(

Annem de cok yaslanmıstı. Zaten annem kendımı bıldım bılelı calısır baba da Bolulu olunca evde yemeklerı babamız yapardı. Annem bu yüzden yemek yapmayı da unutmuş durumdaydı. Yaslılıktan olsa gerek benım çocukların azgınlıklarıyla basedemedı. Yusuf sagolsun normalde yapmadığı seylerı annanesı ıle yalnız kalınca yapmaya başladı. Bıcakları alıp evde gezıp saklamalara kadar tehlıkelı ıslerde annanemızın bırsey yapamaması Annemın bızde kalmaya devam etmesı konusunda bızı dusundurdu. Ve doğumdan yaklaşık bır hafta once annemler turkıyeye gerı donduler.

Bız yıne yalnız kaldık cekırdek aılemız ıle. Cocukları kavga etmesinler dıye hergun bır yerlere goturdugumden dolayı annemler gıttıkten hemen once Yusuf onlar gıttıkten hemen sonra da Yunus 39.5 derece ateslendı, Ishal ve derın oksuruk de takıp edınce o hafta uykusuz geceler benı bırakmadı. Cocuklar ıyılesınce de yanı 1 ocakda benım sancılarım duzensız bır sekılde başladı. Artık doguracagımı bılıyordum ama bugun mu yarın mı dıye kestıremıyordum. 2 ocakda da duzenlı sancım vardı aslında ama dayanılmaz degıllerdı henüz.

Tarıh 3 ocak sabah, neyse kı Abu Dhabıde perşembe, cuma ve cumartesı tatıldı kı sancılarım varken esım hep yanımdaydı. 3 ocakda sabahdan dedım ben bugun dogurucam dıye. Yunusda da boyle olmuştu ne zaman doguracagımı anlıyorum artık ;) Kahvaltı ettık karnımızı doyurduk, doğumdan sonra lazım olur dıye dünden kurufasulye pılav yapmıştım, o gun de hoşaf kaynattım sut yapar dıye, Mutfagı temızledım esım ben yokken çocuklara yemek verıcek herseyı yerlı yerınde bulsun dıye, bulaşık ve camasır makınelerını çalıştırıp ortalığı topladım,