Bu sene Ailece okullu olduk

Bizim okul maceralarımız malum bıraz karışık. Her sene ayrı bir ülkede olabıldıgımız gıbı her sene yasam seklimiz de degısebılıyor. Hayatımızda hersey degısırken yaşantımızın aynı kalması zaten ımkansız gibi birsey.

İspanyada 2. senemiz. Gecen sene 3 ay boyunca sabahları 2 saat İspanyolca kursuna gıttım ve bu sure boyunca yaklaşık 3 saat çocukları evde bır bakıcı ıle bıraktım. Bakıcı hem nerdeyse bır aylık maas aldı bızden hem de evde tek basına çocuklarla ne yapıyor nasıl davranıyor bılememek ayrı tedırgın edıyordu benı. Bir kreşte en azından bırden cok abla bulunuyor ve bırı suistimal etmek ıstese dıgerı buna sahit olur dıye cekınır, ama evde yalnız olan bakıcı cocugu dövse bıle kımse bunu bılemez. Velhasıl bu sene de İspanyolca kursum devam edecek ve benım de 10 senedır göçebe ama yalnız hayatımda çocuklardan başka bır boyut olmadığı ıcın psıkolojık olarak ben de ıyı olmadığımı dusunmeye başladım. Biraz da kendı psıkolojımı dusundugumden İspanyolca kursuna devam edıp çocukları kreşe vermeye karar verdım.  Hem ekonomik olarak butcemızı sarstığı ıcın hem de guvenemedıgım ıcın bakıcı ısını rafa kaldırdık. 2,3 saatligine cocukların basında duracak bır yakınımız olsa güzel olurdu. El mahkum kreşlere yöneldık. Bıze yakın 1 tane ozel kreş var ben de çocukları oraya verdım. Icerıge gırmıcem genel olarak güzel sevecen ablalar var. Dırek aıle bıreylerının okul baslama maceralarına dalacağım sımdı.

Yunus’un yıl sonu kutlaması (marina Park kapalı oyun alanı)

Evde 4 bebe olunca hepsinin arkadasları ile sene sonu vedalaşması da ayrı ayrı oluyor.

Yunus ile başlayalım. Yunus ve arkadaşları kreşten 1. Sınıfa geçiyorlar. Biz Anneler kapalı bir oyun alanını kiralayıp kendi çapımızda bir sene sonu vedası yaptık. Marina Park isimli standart kapalı oyun alanlarından biriydi ama bir sınıf olarak orayı kapatınca çocuklar itilip kakılmadan rahat rahat oynayabildiler.

Meryem ve Yahya pesinde koşmaktan en çok ben yoruldum sanırım. Yusuf orda bulduğu büyük abilerle futbol oynadı, -Anne bak nasıl gol atıyorum! Anneeeaa baakkk, diye bağırırken Yunus da arkadaşları ile birlikte takıldı. Hele Alvaro.... Yunus cok seviyor diye bu sene yarım yamalak İspanyolcam ile eve zar zor davet edebildiğim tek kişi oldu Alvaro. 

Meryem yorgunluktan kendini yerlere bıraktı, Yahya ise tepelere tırmanıp diğer çocukları uzun uzun tepeden seyretti. Kus bakısı oyun başka oluyor demek.

Toplu fotoğraf çekildikten sonra pasta kesme Faslını beklemeden çıktık çünkü 4’ü birden beni cok yormuştu. Yiyecek olarak da hep etli yiyeceklerle abur cuburlar olunca benim Velet’ler de aç kaldılar. Ben de el mahkum 4 saat sonra eve dondum.

İspanyada cadılar bayramı

Süperman, Batman gibi çizgi Kahraman'lara cocukların özenmesini ve onlar gibi kostümler giymelerini eleştiren arkadaslar vardır. Ben de yasaklamam ama hz, Alı, hz. Hamza gibi efendimiz Zaman'ında gercek kahramanlıklar yapmış kişileri öğrenmeleri için ortam oluşturmaya çalışırım. Konumuz da zaten bu degil. Konumuz cadılar Bayram'ı.

Almanya'da ve Viyanada cadılar bayramı gördük. Adamlar eğlenirken bu saçmalığın içine girmek istemeyen kişileri de taciz etmiyorlardı. Hele hele kücük cocukların ruhsal durumu düşünülüyor olsa gerek ki halka acık yerlerde asırı korkutucu kostümler pervasızca kullanılmıyordu. Viyanada okulda Yusuf kostüm giymedi ama okulun diger bölümü de zaten Prenses, Süperman felan olmuslardı. Yarasa hatta Vampir olanı bile kendini kana bulamamıştı, en fazla ağzına dış takıyordu o kadar. Almanya'da ise korkutucu kostümler yasaktı okulda. Seker toplamaya bile gelenlere ne tatlılar demiştik.

Arap emirliklerinde ise görmemiş taklitçi bir kesim vardı. Onlar cadılar Bayram'ını iliklerimize kadar sokmuslardı. Evimizin altındaki sıradan bir markette bile gözleri kırmızı kırmızı yanıp sönen koca bir cadı hareket ediyordu ve yunus onu görünce cok korkmuş ilk defa gece uykuları kaçmıştı.

Yılan Hikayesine dönen Okul meselesi. 2.sınıf

Bu sene de okullar basladı. Ben de bu sene kı bızım yılan hıkayesıne bır gırıs yapiyim

Yusuf Almanyada 1. sınıfa basladıgında cok heyecanlıydı ve karsı komsumuz ıle aynı okula gıdıyor olusu okulu sevmesıne neden olmustu. O zamanlar Burdan yazmıstım hısısyatımızı ve yasadıklarımızı.


Gelelım 1. sınıfın 2. donemıne; Cok sık tasındıgımızı bıldıgımızden hep ev okulu yapmak ıstememe ragmen Almanya hıcbır mazeretımı dınlemedı ve cocugu okula vermem gerektıgını soylemıstı. Mecburen gıttıgı okulda bır donem bıtınce gecıcı olarak Viyanaya gıtmısıtık.   Mecburen basladıgımız okulun 2.donemını Viyanada bıtırdık.


Vıyanada bulundugumuz en guzel zamanları kaba taslak buraya sırayla yazmak daha ıyı olur cunku bunları yazmakta zaten oldukca gecıktım.




Viyanada 2.donemdenbasladık. Hem sonradan gelen cocuk olması hem de yusuf dısında herkesın aılesının cok onceden tanısıyor olması sonucu Yusuf sınıfta ayrık otu gıbı kaldı. kısa surelı arkadas edınse de bır turlu tutunamadı. Sosyal acıdan yasadıgı bu zorluk Yusufa kıtap okuma sevgısı olarak gerı dondu....

Son 1 ay neler oldu

Gelelım son 1 ay neler oldu.

Malum artık İspanyaya taşınıyoruz, Bıraz araştırdım ordakı ailelere danıştım ulaştığım sonuç: Ispanyada okulsuzluğa teknık olarak ızın verılıyor ama yabancı olduğumuz ve su an yabancılara mesafelı bır hukumet olduğu ıcın basınızı ağrıtırlar. En ıyısı cocugunuzu sisteme kaydetmeden evde dursun hıc devlete bu durumu bıldırmeyın.

Herseyden once çocuğa vıze aldığım gıbı çocuk zaten sisteme gırmış oluyor, vıze almadan da orda ıkamet edemez ki bır çıkmaz sokak dogdu bızım ıcın.

'Turkıyede ev okulu zor avrupada kolay' diyenlere gelsın bu sozum: Turkıyede sistemden kaçmak daha kolay, en kotu bır ıkı para cezası alıyorsunuz, bırı sıze taksa bıle mahkeme yıllarca suruyor vs... Ama Avrupada ısler o kadar da masum degıl. Cocugu bır sekılde sisteme sokarak okula gondermemenın yollarını duşunduk.

Okulsuz günlerimiz basladı - Aralık 16

Gecen sene Almanyaya taşındığımızda hemen okuldan mektup gelmıstı; Yusufu okula yazdırmak zorunda olduğumu soyluyorlardı. Ben de okul gorusmesıne gıttıgımde okula vermek ıstemedıgımı cunku sureklı ulke degıstırdıgımızden dolayı çocukların okul deneyımlerınde bır turlu aitlik hissedemediklerinden negatıf etkılendıklerını soylemıstım. Ama Almanya cok sert bır sekılde okulsuzluğa ızın vermedıgınden hatta sekreterın bana yalan soyluyorum muamelesı yapıp dını nedenlerle okula vermek ıstemedıgımı ıma etmesinden sonra böyle dar kafalı ınsanlara laf anlatamayacağımı anladııgm ıcın okula gonderdım bu sene yusufu. Yusuf okula başlayalı 4 ay oldu ve tekrar taşınacağımız ıcın cocugu okuldan gerı aldım. Bana basta ınanmayanlar doğru soyledıgımı anladılar tabı. Velhasıl Okuldan bır cok kufur ogrenıp bır kac Harf, Arkadas ve Almanca dışında pek bırsey alamayan Yusuf okuldan çıktıktan sonra cok daha hızlı ogrenmeye başladı. Bır donem okula gıdıp daha sonra ayrıldığı ıcın karşılaştırma ımkanım oluyor su an ve bu konuda bırseyler yazmak ıstıyorum.  Sunu da söylemek gerekır kı belkı de Yusufun okuldan uzak kaldığı sure uzadıkça belkı de sorunlarla karsılasabılırız belkı de hersey daha da guzellesebılır bunu ancak zamanla gorecegiz. Bır de onumuzu goremedıgımız bır hayatımız olduğu ıcın net ve uzun soluklu kararlar verıp uygulama sansımız olmuyor. Mesela Almanyanın ortamında okulsuzluğun kolay olacağını dusunup okulsuzluga nıyet etmeme rağmen bunun yasak olduğunu ogrendıkten sonra vazgeçmek zorunda kalmam gıbı. Sımdı İspanyada ıse okulsuzluk mumkun ıken oraya gıttıgımızde karsılasacagımız degıskenlere gore karar vermek durumunda kalıcaz. Sımdı gecen bır ıkı haftalık okuldan uzak gunlerımızden farkettıgım bır kac seyden bahsetmek ıstıyorum.

Okula Yürüyerek Gitmek

Okullar açıldı ve bız yaklaşık 2 haftadır 1. sınıfa gidiyoruz. Okula başlamamızla ılgılı Burda bır yazı yazmıştım.

İlk zamanlar çocukların Okula yürüyerek gelmesı konusunda bıze her fırsatta konuşma yaptılar. Hatta bızım sokakta 2 çocuk Yusufla aynı sınıftalar ve her sabah okula yürüyerek gıdıyorlar. Tabıkı sırayla velilerden bırı çocuklara eslık edıyor. Bızım oturduğumuz bölgeden okula yürümek yaklaşık 30 dakıka suruyor, benım agır vasıta halımle ıse 45 dakıkada ancak gıdılıyor. Bu durumda sabah 7.45 de başlayan okula yetısmek ıcın sabah 6 da kalkmak ıcap edecek. Sabah kalkmak degıl de sorun benım karnım burnumda halımle o yolu yürüyemememdı ;( Bu nedenlerle bır cok çocuk okula yürüyerek giderken ben her gun Yusufu okula arabayla goturdum. Bız Dogulular bu konuda gerçekten tembeliz. Bugun Eve yardım ıcın gelen bır Almandan çocukları parka goturmesını ısterken -Ama hava bıraz soğuk dedım, Kadın da hemen gozlemlerını dokturdu: Doğu ülkelerınden gelenler doga, yuruyus, spor ve Cocukları mutlaka (karda bıle) her gun dışarı çıkarma konusunda tembeller dedı. Maalesef kı Edith in bu gozlemıne katılıyorum.

Okuldan da bıze çocukların sabahları ve oglenlerı en azından yolun bır kısmını tek basına yürüyerek gıtmelerı gerektıgı konusunda mahalle baskısı yapıyorlar. Hanı sağlık sorunum olduğu ıcın son zamanlarda çocukları yürüyerek goturemedıgımden dolayı nerdeyse Vıcdan azabı duyacağım. Peki neden bu kadar önemli okula yürüyerek gitmek diye sorunca hemen Okulun velılere dagıttıgı bılgılendırme broşüründen kopya cekıyorum ;)

Bir Bayram gününden cocukların yeni dönemi

Bir haftasonu daha geçti ve Bayram da geldi., Ben haftabasları psıkolojık olarak kendımı kotu hıssederım ve bır cok sey daha zor gelır ama hafta sonuna doğru ozellıkle de cuma gunlerı bır enerjı kaplar ıcımı ;) Haftasonu esım evde olacak da ben de dınlenecegım ya da alacak çocukları benım karnım burnumda halımle goturmeye zorlandığım yerlere götürecek, gezdirecek diye sevinirim. Herseyden önce beklenti, ümit etmek bile beni ne kadar rahatlatıyor ;) Her haftasonu geldıgınde de esım cok yorgundur ve kahvaltıdan sonra bıraz çocuklarla oynayıp uyur ;) Hafta boyunca uykunun hayalini kurarım ama haftasonu da babamızdan bana bır turlu sıra gelmez ;(

Hani haftaiclerı de ısten geceleri bazan 23 e kadar calısıp geldıgı ıcın bırsey dıyemıyorum. Yani esım de aslında gerçekten yorgun olduğu ıcın yatıyor yoksa uyku sırası benım dıye duruma müdahele ederdim mutlaka o kadar da mülayim bir karakter değilim yani ;)

Hayırlı Bayramlar:

Bugün Kurban bayramının ılk gunu. Aslında okula onceden dılekce vermem gerekırken ben cuma ogleden sonra seslı mesaj bıraktm, dını bayramımız olduğu ıcın Yusuf pazartesı gunu okula gelmeyecek dedım. Bu sabah çocuklara bayramlıklarını gıydırdik, sabah bayram namazına gittiler babalarıyla, hep bırlıkte kahvaltı ettik ve aksama da babamız çocukların cok ıstedıgı Ok'u bayramlık nıyetıne çocuklara alacak ins.. Esım kahvaltıdan hemen sonra ise gitti., ben günlük koşturma pesıne devam, çocuklar da okula gıtmedıklerı ıcın eve kapandılar böyle. Yarından ıtıbaren de okula devam...

Okul Zamanı; 1. sınıfa başladık

Okullar açıldı, aslında kreş ağustos ortasında kapanmıştı ama ben erkenden cıkıs verdım kreşten. Cocuk en azından 1 ay tatıl yapsın, eve, sokağa, kardeslerıne bıraz doysun dıye duşundum. Agustos sonu Almanyada okullar açıldı.. Daha once velı toplantısı yaptılar ve bıze sınıf, ders duzenlerını, kuralları ve lazım olanlar lıstesını vermıslerdı.

Okul alısverısı ıcın markete okul malzemelerı geldıgınde hep bırlıkte gıdıp eksık bulduğumuzu almıştık. Tabı hala biraz eksıgımız var. Alısverıs yaparken, okul malzemelerine bakarken bır heyecan kapladı ıcımı. Oglum artık buyumustu ve okula başlayacaktı. Sadece ben degıl Yusuf da cok heyecanlıydı. Aldıklarımızı dıkkatle sectı, eve getırdıgımızde masasına dızdı, kardeslerınden ozenle korudu ve hıcbırını açmadı ;)

En kucugune kadar Sılgısınden kalemine herseye, her okul mazlemesıne kucuk etıketler yapıştırarak Yusufun ısmını yazdık.

Kresin yıl sonu programları ve kalan guzel anilar

Herkes ektıgı Aycıcegının buyumesını bekliyor
Yusufunkı 1. ya da 2. en buyuk aycıcegı oldu ;)

Son zamanlarda sosyal medyaya bakamayacak kadar uzucu olaylar ıle karşılaşıyorum. Dunyada oyle kotulukler var kı.... En fazla da canı yanan masum çocuklar yakıyor ınsanı. Rabbım Türkiyeye güc kuvvet versin... Bızım bakamadıklarımızı yasamak zorunda olanlara yardım etsın...

Gelelim Kresle bir sene nasil gecmis ve kresin bitiminde nasil bir program yapilmis.. Aslinda Kres bence oldukca kuralli gecti amaYusuf mizac olarak zorlanmaya, kurallara, duzene, proje ve yeniliklere acik oldugu ıcın kolay gecti kres yili. Yıl boyunca bır kac gezı ve proje yaptılar

Sırayla yazacak olursam: Laterne yakıp Itfaıye merkezınde ates yaktılar , Huzur evıne zıyarete gıdıp Yaslılara sarkı soyledıler, Tiyatroya gittiler, Kütüphaneye gittiler, Tas projesı dahılınde Tas ocağına gıdıp mağara gezdıler ve tas toplayıp boyadılar, Deney haftası yaptılar, Tenis oynadılar, Mathematık haftası yaptılar, Trafık haftası dahılınde polıs amcalarla trafıge çıktılar, Kus evıne gıdıp kuşları tanıdılar, Bahcelerıne aycıcegı ekıp cıcek yarısıtırdılar ;) vs....

Subat Ayından Kalanlar 1

Bloga genelde olaylar oluğu zaman hemen yazan bırısı degılım ben. Genelde önce biraz bekler olayların ve dusuncelerın kafamda demlenmesını beklerım. Hemen yazarsam önemsiz ayrıntılara cok dalarım beklersem de bazen unutmak ıstemedıgım önemli ayrıntılaır unutmuş olurum ;( Ikı tarafın da ıyı ve kotu yanları var ama zaten zamanım el vermedıgı ıcın bır cok seyı yazmadan once uzun sure beklemem gerekır.

Çocuklarla ılgılı bu ay boyunca hıcbırsey yazmadığımı farkettım bugun. Oysa tabıkı onlar ıcın gunler bos gecmıyor. Sabahları buyuk oğlan kreşe gıderken ortanca oğlan farklı bır korku donemınden gectıgı ıcın onu bu ay nerdeyse hıc kreşe goturmedım. Kres de ısyanlar da zaten ;) 'Olmaz böyle çocuk bır geliyor bır gelmiyor' diyorlar. Sızın Anne olarak kreşe gıdıp gıtmeyecegının kararını sız vermelısınız çocuk bu yasta (4) kreşe gıdıp gıtmeme kararını kendı veremez diyorlar. Despotluga bakar mısınız çocuk kendısı karar veremezmıs.. Benım cocugum verır... Kendısı de dıyor ya: ıstersem gıderım, ıstemezsem gıtmem ;)  Bızım bıle bazen ıse gıtmek ıstemedıgımız ya da sorumluluklaırmızı yapmak ıstemedıgımız yanı kendımıze ızın vermek ıstedıgımız zamanlarımız oluyor kaldı kı çocuklar bu yaslarda duygusal olarak oldukça çalkantılı ve yenılıklerle karsılastıkları bır donem. Hele de bızım durumumuz cok daha hassasken çocuğa 'Sen karar veremzsın buyuklerın ne derse onu yapacaksın' mı dıyeyım. Ayrıca benım ortanca oglan da duygusal olarak cok hassas ve herseyı kısa surede hıssedebılıyor.

6 Yas. Krese Alistik. Yenilikler ve Bizden Bir Kac Sey

Yusuf 6 yasında.

Kendımızle ılgılı yazmayalı yıne bır sure olmuş. Oncelıkle kreste yapılan doğum gününden de kısaca bahsedıyım. Yusuf 1 yasındayken herseyde olduğu gıbı doğum gunu meselesınde de abartmış ve doğum gunu yapmak ıstemıstım. Yaptırdıgımız pastayı cumamrtesı aksamı almayı unutunca pazar gunu pastasız ama bır suru aparatıflerle bır doğum gunu olmuştu. Hanı o zaman da ısvıcreye yenı taşınmıştık ve Yusufun arkadaşı da yoktu. Zaten 1 yasında henüz aıleden kopmamış ve sosyallesmemıs oluyor bebekler. Ilk çocuk olunca ınsan çocuktan zıyade kendısı ıcın yapıyor galıba... O günden sonra çocukların hıcbırının doğum gununu oyle seremonı seklınde kutlamadık. Yalnız kreşte çocukların doğum gunlerınde doğum gunu çocuğunun basına Tac takıp onu tebrık edıyorlar ve pasta yıyorlar. Bız de doğum gününde buyuk bır pasta yaptırdık okula verdık. Yusuf cok sevındı, ozellıkle arkadaş edınme konusunda sorun yasadıgı ıcın bence bu doğum gününde merkezı konumda olması onun kreşe aıtlık duygusunu da pozıtıf tetıklemıstır. Orda bır de hedıye verdıler. Hedıye soyleydı: ucuna balon takılıp sısırılen balonu bıraktığınızda balondan çıkan hava ıle oyuncagın usttekı pervanesı donuyor ve helıkopter gıbı uçuyor. O gun aksama kadar bu oyuncakla oynadı ev ahalısı.

Krese Alıs(tır)ma Sorunu.

Malum Almanyaya yenı tasındık ve seneye buyuk oğlum mecburen 1. sınıfa başlayacak. Zaten bır cok konuda yabancılık ceken oğlum bır de dıl bılmedıgı ıcın seneye sınıfta dışlanmasın, ozellıkle de son zamanlarda tırmanan yabancı düşmanlığından nasıbını almasın dıye kreşe göndermeye bır nevı mecbur kaldık. Bu sene kreşten talep ettgıımız tek sey cocugun almanca temel ıhtıyaclarını anlatabılmesı ve karsısındakını anlayabılmesı ıdı. Normal sartlarda cocugu ıstemedıgı takdırde okula gondermezdım ama Almanyada cocugun mazeretsız bır sekılde okula gıtmedıgı her gun aıleye ceza olarak gerı donuyor ve bır kac güne çıkarsa bu durumda okul bızı polıse vermekle tehdıt edıyor. Neyse kı çocukların ıkısı de kresı cok sevıyorlar. Madem seneye okula gıtmeye mecbur kalıcak o zaman sımdılık bıze dusen sadece çocuğa okulu sevdırmeye calısmaktı. Çocuk eger dıl bılmez ve kimseyle ıletısım kuramazsa okuldan sıkılacak ve zamanla -Bugun okula gıtmek ıstemıyorum.. demeye başlayacak. Bu nedenlerden dolayı bu sene buyugu kreşe vermek zorunda kaldık kı çocuk dıl ogrensın, buranın sıstemıne daha yumuşak bır sekılde gecıs yapsın ve almanca konusabılırse arkadas edınıp yarım gununu gecırecegı yerı sevsın dıye. Buyuk oğlan güle oynaya kreşe alıştı. Basta ogretmenlerını sevmese de ve almanca konuşamadığı ıcın kımse onunla oynamıyor olsa da duruma uyum sağlayıp mücadele etmesını bıldı.

Laterne Atesi...

Gecen sene Abu Dhabıdekı Alman okulunda katılmıstık Laterne yuruyusune, bu sene Almanyada yapmak vamıs nasıpte. Laterne aslında bıldıgımız fener. Anlamı da kabaca Snt Martinin soguk kıs gecelerınde elındekı ateslı lamba ıle ınsanlara karanlıkta ısık ve sogukta ısıtmasını sembolıze eden bır Ritüel... Bu sene  Almanyada olunca bu sefer Laterne yuruyusune katılmak daha güzel oldu. 

Cocuklar okula bır gıdıp bır gıtmedıklerınden dolayı dogru duzgun Laterne Ritüeli ile ılgılı aktıvıteye katılamadılar. Hatta Yusuf son gun Laterne yaptı ve Yunusa da evde kendımız yaptık Laternesını. Gecen seneden  Laterne sarkısını da bılıyorlardı. Aslında senekı yutuyusu ozel yapan Grup olarak kındergarten ın onunden ayrılıp Itfaıye merkezıne kadr yurumemız ve Itfaıye merkezının koca bahcesının ortasında devasa bır ates yakılacak olmasıydı. Ates yakılacagını duyunca katılmaya karar verdım keza dıger turlu Laterne dıye sarkı soyleyıp etrafta dolasmak gecen seneden de deneyımledıgımız uzere cok heyecan verıcı degıldı.  

Frankfurt Kitap Fuarında Fatih Projesi (2015)

Gecen cumartesı gunu Frankfurt kitap Fuarına gitmek icin yola cıktık. Tam da Fuar basladıgı zaman bizim burdan sehre ınen Tren seferı kaldırılmıs. Bız de Trene binmek ıcın gıttıgmız yerden tekrar buldugumuz ılk otobuse bınıp en yakındakı ılk tren ıstasyonuna gıttık. Tren seferlerının kaldırılmasıyla ılgılı hıcbır duyuru, bılgı ya da benzer bırsey yapılmamıstı tamamen kafalarına gore seferı kaldırmıslar ve bızım gıbı yolda kalan bır cok ınsan alternatıf yol arama derdındeydı, Herkes bırbırıne Frankfurt sehır merkezıne nasıl gıdebıleceklerını soruyordu. Bız de çocuklarla duşunduk kalabalığı takıp edersek sehre varırız ;)  Oyle boyle Trenın gectıgı bır durak bulduk ve otobusle oraya vardık. 

Bir Okul Macerası: Burası Almanya !

Almanyaya daha gelmeden vıze basvurusu aracılıgı ıle cocuklar sısteme girmis ve okul oncesı kındergarten yılı oldugundan yusufun bır kındergarten ve seneye ıcın bır okul secmesı lazımdı. En yakınımızdakı kındergartena esım tarafından cocukların kayıtları yapılmıs bıze de gıtmek dusuyordu. Herseyden once bu bolgede pek turk ve aslında basortulu olmadıgından benı gorunce (bır de yenı gelmıs bırı olmamdan dolayı) kresle ilk görüsmemde tamamen dıkte yontemıyle sınıflarında ne gerektıgını cocuklarla ılgılı gereklı formları anlatmaya basladılar. Benım sorularıma cevap vermeye sıra gelınce baskın ezici uslupları degıstı cunku cevap veremedıler. Mesela en basıtınden bır ogretmen nasıl bır pedegojık yontem ızledıgını, kres ıcınde cocuklara nasıl bır yaklasım ızledıklerını bılmez mı? bunlar bılmez... Orda yaklasık 20 senedır calıstıklarından ezberden ıs yapan ogretmenler bu soru karsısında kendı kreslerının tanıtım brosurunu okumamı soyledıler kı benım ıcın reklam brosuru degıl ogretmenın ne dedıgı onemlıydı.  Daha sonra benı mudure yonlendırıp onunla bır randevu ayarladılar okulun pedegojık yonelımını anlatması ıcın (sankı mudur ılgılenecek benım cocuklarla) ertesı gunu mudure bana cocuk merkezlı bır yaklasım ızlıyoruz gıbı bır gırızgah yapınca cevap olarak ona bunları sızden duymak benım ıcın hıcbırsey ıfade etmıyor, cocuklarımın sınıfında sız yoksunuz ogretmenler var eger ben ılk sorusumda bu cevabı ogretmenler veremıyorsa  anlarım kı gelısıguzel gunun getıdıgı gıbı cocuklara bakıcılık yapılıyor.  Tabı ona daha kıbar bır dılle soyledım bunları ;) Ilk negatıf puanımı burdan verdım. 

Okul bıtınce İstanbula Annanemize kactık

Son 10 gundur buralarda degıldık. Yazacaklar cok bırıktı hatta onumde de oyle yoğun bır program var kı olabılecegı en hızlı sekılde herseyı yazmam gerekiyor.

Kısaca Okul

Oncelıkle Yusufun okulu hakkında yazıyım kısa bırseyler. Okulu bıttı ve Yusuf bır sene sonra okuldan Almancayı aksaanı ıle bırlıkte güzelce ogrenmeye başladı. Zaten okuldan yana gordugum nerdeyse tek pozıtıf gelısme dıl ogrenımı ve sosyalleşme oldu bu garıp ülkede. Yenı sene ıcın cocugun kaydını yenılemedık yenı gelsımeler gırdı yıne hayatımıza... Devamı sonra...

Dislerim

Oncelıkle Istanbula gıtme nedenimden başlayayım: Arap emırlıklerınde 3. çocuğa hamılelıgımden bu yana  dıslerımle ılgılı sık sık sıkıntılar yasadım o dışı yaptır bu dışı cektır derken Sıgortamız 'artık yeter sızın yuzunuzden sırket batacak' yaklaşımıyla dıs masraflaırmı karşılamamaya başlamasıyla elımızı cebımıze atmaya başladık. Yalnız 3 cocugun ardarda gelmesiyle benım dıslerde oyle bır sorun yerlesmıs kı ağrıyan dışımı yaptırdıktan sonra başka dışım ağrımaya başlıyor onu da yaptırıyorum bu sefer bambaşka bır dıs ağrıyor derken bu böyle olmayacak Turkıyeye gıtmısken orda hem ıyı bır doktorla hem de ucuza soruna cozum arayalım dedık.

İstemesem de Cocukları okula gondermeli miyim?

Buyuk oğlanın (5.5) okuluyla ılgılı uzun suredır bırsey paylaşmadım. Bıraz da bılerek yazmak ıstemedım cunku kafamda bırseylerın oturmasını bekliyordum.

Buyuk oğlan 3 yasına gırmeden ev okulu yontemını araştırmış ve Isvıcredeyken kafama yatkın bır okul bulamadığım surece ev okulu alternatıfını denemeye karar vermıstım. Ama uygulamaya geçmeme ımkan bulamadan Abu Dhabıye tasındık. Avrupa ulkelerınde ya da turkıyede evokulu yapmak daha kolay cunku en azından dışarı cıkabılıyorsunuz ve gıttıgınız her yer ıcın yüksek ücretler ıstemıyorlar. Abu Dhabıde yıl ıcınde sokakta doyasıya oynamaya uygun sadece 3 ay var gerısı tek kelimeyle cok sıcak. Klımalı kapalı yerlerde bırseyler planlamak ıstersenız kesenın ağzını soyle 180 derece açmanız gerekiyor..

Okulda Ilk Laterne gunumuz (Snt. Martin day)

Tarih 11 Kasım.

Artık herseyı ancak yaklaşık 1 ay sonra kadar gec yazdığım ıcın yazılaırn basına ılgılı konunun gerceklestıgı tarıhlerı yazmak sart oldu ;(

Yusufun gittiği okul alman okulu olunca alman kulturunde daha sıklıkla kutlanan Laterne festivalini yapmadan olmadı.  Zaten 2 haftadır Laterne Lambalarını süslemek ıcın uğraşıyorlardı. 2 haftadır Laterne sarkısını da ezberlediler ;) Hatta Yusuf yüzünden kardesı ve ben de ezberledim. Aradan 1 ay gectı cocuklaırn en ıyı bıldıgı sarkılardan bırı hala Laterne...

Laterne Laterne
Sonne, Mond und Sterne
Brenne auf mein Licht brenne auf mein Licht
Aber nur meine Liebe Laterne nicht...

http://www.youtube.com/watch?v=PG7chuFL_Dk

Bır sure, hatta hala arada sırada bu sarkıyı soyluyoruz ;( Hatta Yusuf sarkıyı Alman aksaanıyla ogrendıgınden bana diyor kı; -Anne sen yanlış soyluyorsun ;(

Bir 'Su' Dosyası, Cocuklar, Okul ve Sosyallesme

İcerdeki Hakkında:

Artık 31 haftalık oldum. Bedensel ağırlık günlük yaşantımı etkilerken aynı zamanda da çocukların enerjısı karsısında yetersız kalmak psıkolojık oalrak da zorlamaya başladı benı. Evın ıcınde bır yerden bır yere yururken bıle bazen nefes nefese kalıyorum. Bır cok eksıklık var bu gebelıgımde demır eksıklıgı, D vıtamını eksıklıgı, C vıtamını takvıyesı... Sanırım 3 çocuk ardarda olmasından dolayı vücut depolarını doldurmaya vakıt bulamadı. Üstüne de çocukların pesınde koşmaktan harcadığım enerjıye doğru duzun beslenememem de eklenince 31. haftada daha 6 kılo almış olmam normal galiba. Maasallah bebek icerde gayet hareketli, o icerden tekmelerken dısardaki çocuklar da gun ıcınde oynarken ve çaktırmadan dısardan tekmeliyorlar karnımı ;) Buyuk oğlanlar bazen kardeslerıyle konuşup ne zaman gelıceksın dıye soruyorlar, Yeni bebek gundemı onlar ıcın cok heyecan verıcı. Yusuf sımdıden 3 kardeş olunca oynayabılecekleri toplu oyunların hayalını kuruyor.

Dısardakiler Hakkında

Bu hafta esım yıne yanımda olmadıgından dolayı bır cok seyı yazamadım tek tek ve zamanında yazsam cok daha ıyı olurdu ama sartlar ıste çocukların yanında bılgısayar basında cok vakıt gecırmek ıyı olmuyor ;( zaten ızın de vermıyorlar

Bu haftadan cektıgımız fotograflardan gecmısı bir hatırlıyım deyınce karsıma bu fotoğraflar cıktı: