Hayat mi cok hizli akiyor yoksa ben mi ona yetisemiyorum?

Bugun Cuma boyle mubarek bir gunde tekrar yazmaya baslayabilir miyim acaba diye dussunerek Besmele cektim ve yazmaya basladim. Bakalim cocuklar uyanana ve tepeme cikana kadar ne kadar yazabilicem :(

 

Tabiki yine yazmayali bayagi olmus. Oncelikle Bayramda Istanbul ve Diyarbakira gittik, Akraba ziyaretini yaptiktan sonra eve dondugumuzde ise baktik abu dhabi cok issiz ve sicak herkes tatilde biz de eski arkadaslari da ziyaret edelim diye dusunerek Istanbul- Salzburg- Basel- Zurich ve Viyana seyahati yaptik. Bir firsat buldugumda bunlarin hepsini ayrica yazmak istiyorum cunku hayatimin en uzun ve cileli yolculuklarindan biriydi desem yeridir. Yani tatil bizi dinlendirmedi aksine daha da yordu.

 

 

Ucaktan inip eve geldigimizde o hafta bizi Abu Dhabi dergisi bu kapakla karsiladi. Sanirim okul haftasi oldugu icin herkes bizim gibi eylul basi donuyordu. Biz de ilk defa okullu oldugumuzu bu sekilde hissetmis olduk. Tanisma gunu disinda 2 eylulde okula basladik. Zaten yolculugun verdigi o yorgunluk ve hamileligimde surekli artan kansizligim sayesinde sadece cok gerekli ihtiyaclarimiza anca yetisir oldum.

 

Buyuk oglan okula baslayinca rahat edicem diyordum ama oyle olmadi. Sabah 7 de kalkip o saatte hizlica birseyler yedirip disari cikiyorum ve taksi derdi basliyor. ilk gun tam 1 saat taksi bekledim caddede. Artik caddede oturup taksi beklerken caresizligimden ve sinirden agladim bu nasil is diye. Cocuklarda bulduklari heryerde oyun yaptiklari icin kucuk kuma saplaninca agladi biraz da onlara bagirdim.... O saatlerde taksi numaralarina ulasilmiyor caddeden gecenlerin hepsi de onceden rezervasyonlu idi. Sagolsun herseyde oldugu gibi bunda da esim yine is gezisinde oldugundan Okul macerasina da boyle yalniz basladim. Ilk gun ozellikle Yusuf belki beni ister diye yunusla birlikte okulun girisinde bekledim ama Yunusla beklemek cok zor oldu. Okul mevzusunu da daha sonra yazmayi dusnuyorum o yuzden hizlica gecelim. Yusuf ilk haftasi oldugu icin saat 11 e kadar kalacakti 11 olunca sinifinin onune yusufu almaya gittim ki Yusuf beni gorunce aglamaya basladi gitmicem diye :(  hadi digger cocuklar gibi saat 1 e kadar kal dedik ve ben yine o saate kadar bekledim orda. Tum cocuklar ayrilana kadar siniftan cikmayan yusufu zorla da olsa ordan cikarip eve goturdugumde cocuklara yemek yapma yedirme isleri darken cok yoruldum. 2.ve 3. gun de cok farkli gecmedi yani okul demek rahatlik demek degilmis galiba :(

Gelelim bebek meselesine, esim is gezisine gitmeden once hastaneye gidebildik elh. Esim olmadan ben Abu Dhabide hastaneye gidemiyorum cunku Ingilizcem yeterli degil. Viyanada hep cocuklarla yalniz giderim hatta viyana tatilimizde yine gittim ve kansizligim icin doctor Schreklich (Berbat)sifatini kullandigini esime zaten soylemistim. Yani kansizligimin cok kritik bir seviyede oldugunu ben zaten biliyordum ama yukarda da analattigim kosusturma icinde kendime bakicak vakti bulamiyorum. Abu Dhabideki kontrol sirasinda doktorla direk esim muhattap olunca isler degisiyor galiba. Benim zaten doktorun soylediklerini aktardigim halde ayni seyleri Abu Dhabideki doktordan bizzat kendisi duyunca olayin vahametini anlayip ustune ustuk bana kizmaya basladi kendime bakmiyorum diye. Ben zaten keyfi olarak bakmiyorum kendime sanki :( 

Ben hastanedeyken bekleme arasinda cocuklari hastane onundeki parkta oyaladik/

Hamilelikte 5. ayi bitireli cok oldu ama benim durum bu sekilde olunca tek bildigim hayatin ve zamanin cok hizli aktigi. Bir bakiyorum aksam oluyor ve ben sizmisim, ya da yapmam gereken bir dunya daha birikmis sorumluluktan kacmak icin gereksiz sacma sapan isler yapiyorum...

Simdi bir solukta acele acele yazdigim bu yaziya iki de resim ekleyip hemen yayinliyim yoksa bunu da yayinlamak gunler belki aylar sonraya kalabilir...

Daha sonra gittigimiz Tatillerin, Okulun ve Bebegin ayrintilari ile ilgili ayri ayri yayinlar yazmaya calismayi denicem.