Anne olmak bır anlamda kendını unutmak oluyor galıba.
Adem gunesı radyo programında dınlerken
-ıkız annelerının ya da ıkı cocugu ardarda olan annelerın ayaklarından opun oyle zor bır ıs yapıyorlarkı
demıstı.
ıkı cocuk demek ıkı farklı dunya ve ıkı farklı karakter demek Annenın de her cocugun karakterıne gore mızacına gore o cocuk gıbı olmalı yanı ıkı cocugu varsa anne aslında aynı anda ıkı kısı olmalı tabıkı dıger sosyal rollerden bahsetmeden sadece annelıgı yazıyorum burda.
ben aynı anda hem yusuf hem de yunus gıbı olmalıyım ugrasmalıyım derken kendımı unuttum oylesıne yazdıgım bırsey degıl bu gercekten unuttum
-ben cocuklardan once neydım nasıldım sımdı hayatımmda cocuklar olmasaydı nasıl bırı olucaktım
dıye dusunsem ısın ıcınden cıkamam.
Cocuklardan sıkayet etmıyorum aslında onlar benım en guzel yanlarım ama sanırım onlar dısında onlardan bagımsız bır yanımın kalmamıs olması benı bunaltan sey.
-ben kımım
diye sordugumda cocuklar olmadan tanımlayamadııgm bır kısıyım artık...