Kutsal Kitabın Yorumu - Newton ve Var Olmak - Nurettin Topcu

Kitap: Kutsal Kitabin Yorumu

Yazar: Sir Isaac Newton

Çeviren: Aytunç Altındal

16.yy sonu ve 17.yy başında yaşamış olan Newton her ne kadar matematiğin prensipleri gibi bilimsel eserleri ile tanınsa da aslında dönemin egitim almış tüm öğrencileri gibi dini bir temel eğitimden geçmiş ve hiristiyanligin içinde bulunduğu sapkınlıkları akıl ve tarih yoluyla görmüş biridir. Ücleme ve Azizliği reddeden Newton bu çalışmasında incilin son bölümünde bulunan ve doğu kiliselerinin kabul etmediği Yuhanna'nın Vahyi bölümünde eski ahitten Danielden ilham alınarak yazılmış kehanetleri tefsir eder.

Bu kehanetleri yorumlarken hıristiyanlığın hz isa'dan iznik konsili sonrasına kadar sürdüğü yolculuğu dinin geçirdiği degisiklikleri de tarihleyerek hurafelerin hiristiyanliga girisini anlatır. Mesela pagan halkın kutlamalarını aynen alıp hiristiyan isimleri vermek suretiyle halkın hiristiyanliga geçişini kolaylastirmak isterken şimdi kutladıkları hz isanin dogumu, yortusu vs... gibi bir çok kutlamanin aslinda bahsedilen içerikle alakası olmadığını kanıtlar. Bunun gibi Suretlere tapmak da hiristiyanliga sonradan pagan inançtan girmiş ve zamanla azizlik, şehitlik, papalık, vs. gibi kurumlarin dönemin şartlarına göre güç devşirmek için dine sokulduğunu olayları ve tarihleri vererek anlatır. Tabi bunlar vuku bulurken yapılan zulumleri ve savaşları da Danileden esinlenen Yuhanna'nın kehanetlerinin ortaya çıkmış olması şeklinde yorumluyor. Hatta kehanetlerdeki şeytanı temsil eden büyük Fahişenin Kilise olduğunu söylüyor.

Ayrıca kitapta toplumların göçleri ve savaşlarını öyle ayrıntılı paylaşmış ki zaten benim daha önce bildiğim üzere macarların türk oluşu, benim Newtondan yeni öğrendiğime göre de ispanyanin kuzey bölgesindeki Katalanların da türk oluşu gibi bizi doğrudan ilgilendiren bilgiler de mevcut. Türklerin müslüman oluşu ile kehanetlerde ki büyük canavara dönüşmesi bölümü benim de aklıma şunu getirdi ki; dünyadaki Türk kökenli toplumlarin sadece islamla şereflenenlerinin tarihe damga vurmuş olması.... Kehanetlerde ki canavarlar Newtona göre kiyamete kadar hukum sürecek devletleri simgeler.

Ülkemizin Gelecegi, Ruhun ve Medeniyetimizin Dirlisi - Sezai Karakoc

Kitap: Çıkış Yolu 1, Ülkemizin Geleceği

Yazar: Sezai Karakoç

Yazarın kurduğu diriliş partisi için 92 de yaptığı 2 konferanstan oluşan bu kitap yazarın diğer kitaplarına göre daha pratik bir dile sahip. Daha çok partinin ülke için kurduğu geleceği gözler önüne sermeye çalışıyor.

Osmanlının timur ile yaptığı savaşdan hareketle gerçekleşen olayları dizerek osmanlının o dönem enduluse yardima gidemeyisi uzerinden islamin endulus ve istanbuldan hareketle avrupada birleşerek tum avrupayı kurtarabileceği varsayımından sonra turkiyenin de bu dönemde 4 tarafı tehlikelerle örülü olduğu halde eger kullanmasını bilirse aynı zamanda büyük imkanlar icinde bulundugu ifade eder. Tehlikeler sudur ki; batıdan kendini toplamis bir rusya tehlikesi, avrupa birliginde almanya tehlikesi, guneyde ırkcılikla zehirlenmiş ve birleşmiş bir arap birligi tehlikesi, doğuda teknolojisini tamamlamış bir çin istilası tehlikesi vs... bu tehlikelere karşı turkiyenin tek çıkış yolu panislamizm dir. Yani siyah, beyaz, arap, acem, türk, kürt... 1 dunya savasinda kaybettiğimiz tum topraklar ve ayni zamanda orta asyadaki türki devletler de dahil bir millet oldugumuz gercegi üzerinden birlesmeliyiz. Burda yazarin bahsettiği birleşme ülke sınırlarını birleştirmek değil AB benzeri sekilde ama onu sadece çıkar ilişkisinden ziyade islam medeniyet algısı ile aşan bir birlik olma ülküsü vardir.

Bunu öncelikle yapacak olanlar mutlaka aydınlarımız olmalıdır. Ama Karakoc aydınların da yanlis ülküler sahibi olabileceğini ve bunlarin birbirini tamamlamasi gerektiğini su örnekle gosterir. Osmanli sonrası türk aydınlanması halka ragmen ve dinamikleri toplum icinde olmayan bir aydinlanma sunmaya çalışırken hem kendileri yanıldı hem de milletin pasif direnisi ile karşılaştılar. Mesela istanbul aşığı olan yahya kemalin istanbulu modern ve yuksek binalarla hayal etmiş, peyami safa ise istanbulu sitelesme ve ahsabi bırakıp betonlaşma hayali ile dolu idi. Oysa onlar batıya o kadar yakından bakıyorlardı ki bir bursa sehrindeki sanatı, şiiri ve matematiği göremediler. Simdi ise yüksek binalar ve betonlasma şehirlerimizi öldürdü. Onlar düzgün bir tarihi-sosyolojik tahlil yapamamışlardı.