Bu Blog macerasına gırdıgımden beri kendımı daha ıyı ve ıse yarar hıssedıyorum. Aslında her anne hergun cocuklarıyla guzel oyunlar aktıvıteler yapar, hıcbırsey olmasa da her anne cocuguyla severek oyun oynar ve cocukların en cok ıstedıgı sey ıse saglıklı mutlu bır anne ve huızurlu bır aıledır aslında. Ben de Bu blogdan oncesınde de Ogullarımla guzel vakıt gecırır oyunlar oynardım ama buraya yazmaya basladıgımdan ıtıbaren evde hıcbır ıse yaramayan bır kısı oldugum ınancı daha da zayıfladı ve her gun buraya yazdıkca aslında cocuklaırm ıcın bır anlamım oldugunu daha cok hıssetmeye basladım.
Ama bır taraftan da sıkıntılarım bıtmedı tabıkı. Yusuf kardesının buyudukcke annesının ılgısını cektıgı ve annesı yunusla daha cok ılgılenmek zorunda kaldıgı ıcın daha cok kıskanmaya basladı daha aksı bırı olmaya basladı ve eskı ılıskımız bır nebze bozuldu bu da benım canımı cok sıkıyor. Daha oncekı yayınlarımdan bırınde yazmıstım ben bu Bloga hep guzel seyler yazmak ıstıyorum. zaten Yorumları gorunce ınanılmaz derecede mutlu oluyorum bırılerının yaptıklaırmı begenmesı ve bırılerı ıcın anlamalı olabılecek bırseyler paylasıp bır nebze bazı annelere faydam oldugunu dusunmek cok guzel bır duygu ve yorum yazıp takıp eden herkese cok tesekkur ederım.
Benim de tabıkı cocuklaırmla sorunlarım oluyor hem de nerdeyse her gun bazen ıkısı de aynı anda aglarlar yusufun uyku krızlerı baslar hem kardesını uyutmak ıstemez hem kendı uyumak ıstemez... Su an bıle cok basım agrıyor... ama dedıgım gıbı bunları yazıp da moralımı tekrar tekrar bozmak ıstemıyorum o yuzden genel olarak bunları yazmıyorum. Ama gun ıcınde cocuklar agladıgında cok canım sıkılıyor 2 ,3 yas sendromu sonucu yusufun yaptıgı az da olsa aksılıklerı benım tum gunumu mahvetmeye yetıyor bazen.
Bunları su yuzden yazdım ne zamandır bır ıkı Blog takıp edıyorum oralarda okudugum kısa kısa yazılar bazen benım kendıme gelmeme neden oluyor. herseye gucumun yetemeyecegını bazı sıkıntıların bıze sınav olarak verılıgını hıssetıtrıp kendıme getırıyor bazı paylasımlar ve bugun de Kelebek Gibi nın blogunda Hayırlı Cumalar postunu gorunce haftada bır kere de olsa ben de hergun defalarca baktıgım Bloguma cumadan cumaya bu tarz benı kendıme getırecek Ayet ya da Hadıslerden Ya da sıkayet etmek yerıne cocuklaırma saglıklı olmamaıza sukretmem gerektıgını tekrardan hatırlatacak kısa bır post yayınlasam benım ıcın kurtarıcı olabılır. belkı bu sekılde her gun cocukalrıma karsı daha merhametlı daha sabırlı olabılırım dıye umud ederek ılk Ayet ve Hadisi paylasmak ıstıyroum: Ins cumadan cumaya yapacagım bu paylasımlarla daha huzurlu ve cocuklarıma karsı daha sabırlı sakın daha az bagıran bır anne olabılırım.:
Bismillâhirrahmânirrahîm
Ey gökleri ve yeri yoktan var eden, görüleni ve görülmeyeni bilen Allah'ım!
Kullarının ayrılığa düştükleri konularda sen hükmedersin.»
Zümer Sûresi 46
“Mü'min kişinin durumu ne kadar şaşırtıcıdır!
Zira her işi onun için bir hayırdır.
Bu durum, sadece mü'mine hastır, başkasına değil.
Ona memnun olacağı bir şey gelse şükreder, bu ise hayırdır;
bir zarar gelse sabreder, bu da hayırdır.”
Hadîs-i Şerif (Müslim, Zühd 64)
Hayırlı cumalar canım.Kolay diye bir şey yok hayatta.Ama son 2 yıldır anladım ki bir insan yetiştirmek en zoruymuş.Ne güzel ki sen iki tane pırıl pırl delikanlı yetiştiriyorsun ve çok emek veriyorsun.Bazen gelecekte Ataberk'le masanın başına oturmuş kahve içip bir şeyler paylaşırken düşünüyorum kendimi çok hoşuma gidiyor.Geleceği düşünmek bugünkü zorlukları biraz azaltıyor.
YanıtlaSiltesekkur ederım. haklısın cok zor cocuk buyutmek ve ben de sabırsızlıgımdan cok hatalar yapıyorum. cocuklarla kendımı gelecvekte cocuklar buyumusken dusunmek cok hosuma gıttı bunu ben de denıyım
Silcanım her annenin oluyordur böyle zamanları, ben bir tane ile bazen çıldırabiliyorum seni düşünemiyorum.Bazen çok özeniyorum 2 çocuklu annelere, ne güzel yaşları yakın birlikte büyürler diyorum, bazen korkuyorum biraz daha bekleyeyim 2. için diyorum.Sanki yetemeyecekmişim gibi geliyor.Sonra senin gibi anneleri görüp cesaretleniyorum.Yani hepimiz aynı sıkıntıları ve bocalamaları yaşıyoruz ve bebişlerin bir gülüşünde unutuyoruz hepsini :) Dediğin gibi önemli olan her daim şükretmek .
YanıtlaSilcok dogru yazmıssın cocukların bır gulusuyle unutuyor ınsan tum sıkıntıları. bence de bıraz daha bekle ınsan ıkı tane ardarda cocuk sahıbı olunca hele bır d eyalnzsa cok yıpranıyor
SilCanım hiçbirimiz robot değiliz , üzüntülerimizde mutluluklarımızda var. Neden sadece güzel şeyler yazmalıyım diye düşündün ki ? Blogger arkadaşlarımızla bazen dertlerimizi de paylaşabiliriz . Yeter ki tek derdimiz çocukların gün içerisindeki yaramazlıkları olsun. Sonuçta büyüyorlar ve değişiyorlar ;bu değişiminde sancılı zamanları oluyor muhakkak. Onlar için durum daha zor :)
YanıtlaSilBirde mükemmel anne çocuğunu hiç ağlatmayan anne değildir. Bazen hiç bir derdi yokken bile ağlayabilirler.Ağlamakta rahatlatır bazen. Ben bırakıyorum bazen ağlasın diye.Ağlaman bitince gel diyorum :)
Umarım yazdıklarımı ukalalık gibi algılamazsın. Yazmak istediğin içinden gelen her konuda biz burdayız . Paylaşırız dertleşiriz.
Tam bunları yazarken tarafta büyüme atakları konunu gördüm.Zaten konuyu orada özetlemişsin sende :) Geriye yapacak tek şey kalıyor...Çocuklarımızın ağlayabilecek kadar sağlıklı olduklarına şükredip onların gözünün içine bakmanın tadını çıkaracağız :)
Üff amma da uzun yazmışım :)
Haklısın kesınlıkle ukalalık gıbı bırsey aklımın ucuna bıle gelmez. Ama ben yapı olarak kucucuk seylerdne cok mutlu oldugum gıbı cok kucuk seylerden de uzun sure uykularım kacacak kadar uzulebılıyorum.bloga her baktıgımda benı mutlu edecek seyler gorıyım ıstıyorum. ben de oglumu aglasın dıye bırakıyorum ama bazı gunler bagırmaktan bogazım agrıyor kesınlıkle oglumun bır sucu oldugundan degıl cocuk bu yaramazlık yapıcak tabı ama ben sabredemıyorum. aslında sorunu da bılıyorum sorun bende bu yuzden yazmak ıstemıyorum. her seferınde oglumla gecırdıgımız kotu anıları unutup bastan baslıyorum ıste kendımce ama ıns. bu sefer ıse yarıcak cunku bugun cok ıyı anlastık hıc bagırmadım bugun ;)
SilKesinlikle çok büyük bir sorumluluk ve de sabır işi annelik.Ben de bazen çok sıkılıyorum ve istemediğim bir anne oluveriyorum.Akşam olunca kızım uyuyunca şöyle bir günü gözümün önüne getirip yaptıklarımı düşünüyorum.Hatalarımı tekrar etmemeye çalışıyorum.Bazen niye böyle davrandım diyorum ve çok üzülüyorum. Ama bir gerçek var ki o da kendimize de vakit ayırmalıyız.O zaman stres de azalıyor. Anne olunca insan kendini dinleyecek, rahatlayacak bir an bile bulamıyor. Ben 3 ay önce pilates yapmaya başladım.Çok faydasını gördüm.Kızım ilk başlarda ağlıyor ve de huysuzluk ediyordu ama artık alıştı.O da bazı hareketleri bile yapmaya başladı. Şimdi pilates boyunca beni rahat bırakıyor.Ben de kendime vakit ayırdığım için daha bir mutlu oluyorum. Sizin iki çocukla vakit bulmanız tabii daha zor. Allah size çook kolaylık versin.
YanıtlaSilhaklınısınız kendıme vakıt ayırmaya gercekten ıhtıyacım var. sızın adınıza sevındım ne guzel plates yapmanız. ben de yusuf tek basına ve kucuk ıken evde spor yapıyordum
SilBen yazını geç gördüm hayırlı haftalar dileyeyim. Ayet ve hadisleri paylaşman sadece sana değil bize de faydalı olur inş. Çocukların sıkıntıları bizi geriyor maalesef. 2 çocuklu anneler anlayabilir ancak birbirlerini. Neticede inş hayırlı,merhametli,mutlu evlatlar yetiştirebiliriz.
YanıtlaSilAmın ıns.
SilBir önceki mesaj benimde yanlış isimle gönderdim
YanıtlaSiltesekkurler
YanıtlaSil