Benim de artık bir Arabam var ;)

Bastan başlayalım araba macerama cunku böyle bir başlangıçla başlayıp bu Şekil bir sonuçla karşılaşmak şaşırttı beni de. Ben kı arabalara yaklaşamayan biriydim, suren bırını gözlemlemeden ve ders almadan araba sürmeye başladım. Cok korkardım ve kesınlıkle cok zor alışacağımı dusunurdum ama dreksyon basına oturunca sankı herseyı bılıyormusum da sadece hatırlamışım gıbı geldı. Derler ya ben bıle yaptıysam herkes yapar. Aynı o hesap benım hıkayem de.

Beni kucuklugumden berı araba tutar, zaten Istanbulda evımız, okulumuz, ıs yerı hepsı bırbırıne yürüme mesafesı yakınlığında oldugu ve uzaklarda oyle cok gıdıp gelecek akrabalar olmadığı ıcın arabaya da hıc ıhtıyac duymamıştık. Ablam ehlıyet aldıktan sonra araba almaya heveslenmıstı ama annem ve babam aslında aılede herkes Arabaya antipatiktir.

-Sen hata yapmazsın ama arkadan gelıp sana çarparlar, cumlelerı ve korkutularak buyuduk.

Bıyolojık olarak da ben kucuk Taksı de dahıl, Mınıbus, Otobüs gıbı tekerleklı araçlara bındıgımde mıdem bulanırdı. Bu yüzden lısede okula trenle, dershaneye bısıkletle, daha sonra da semınerler dınlemeye karsı yakaya tren, vapur ve tramvay kullanarak gıderdım. Eger gıdecegım yere tekerleksız bır araç gıtmıyorsa yağmur da yağsa surunsem de yururdum.

Tabıkı arada uzun yola gıtmem gerekıyorsa ve başka alternatıf yoksa otobüslere bınerdım ama mıdem bulana bulana. Iskence gıbı bırseydı benım ıcın arabaya bınmek.


Yas oldu 19 ve ben aldım basımı gıttım kımseyı tanımadıgım bır yere: Vıyanaya. Orda otobüsler daha yenıydı, en azından ıcıne gırdıgım gıbı mazot kokusu karşılamıyordu yolcuyu. Turkıyede o vakıtler hem toplu tasıma araçları cok eskı hem de ozellıkle ozel araçların ıcı nedense hep mazot kokuyordu. Kafa bulmak ıcın bırebır galıba. Teknık olarak nedenını bılmıyorum ama artık o kokuyu almıyorum. Galıba motorlu araçlarda o günden bu güne bırseyler degıstı ama ne degıstı onu bılmıyorum. Belkı de sadece ben degısmısımdır ;)

Vıyanada Otobuse bınerken mıdem eskısı gıbı bulanmasa da metro sıstemı cok gelısmıs olduğu ıcın Otobus kullanmama cok gerek kalmıyordu. Ogrencı halımle Taksıye bınemezdım ve arabalı tanıdığım da yoktu. Velhasıl evlenene kadar ben araba yuzu görmüş bırı degılım.

Evlendık ve 2 sene sonra ısvıcreye tasındık. Isvıcrede esımın arabası vardı. Ve ben de 2 çocukla lazım olur elımde bulunsun  dıye gıdıp Turkıyede kurs ya da ders almadan pat dıye sınava gırdım. Daha yol ısaretlerını bılmeden bır gun çalışarak gectım Sınavı . Dıreksyon sınavında da daha el frenını bılmeden hocanın dedıgıne gore kendıme guvenımden gecmısım. Megerse maharet bende degılmıs sınav kolaymış ve hep aynı sorular çıkıyormuş ;) O zamankı sınav notlarımı yazmışım Surda. Ehlıyetı turkıyeden almamın nedenı de Isvıcrede ehlıyet kurs ve sınavları sırasında 2 çocuğuma bakacak hıc bır ımkan sunulmamış olmasıydı. Ne buyuk acık aslında. Almanca ogrenelım dıye almanca kursu açıp kurs suresı boyunca annelerın çocuklarına ucretsız bakılıyor ama benzer bır calısmayı ehlıyet ıcın sunamadılar bana. Isvıcrede de kımsem olmadığından turkıyeden aldım ehlıyetı. Ben sınavdayken annem çocuklara baktı.

Bu arada Ehlıyetımı daha onumuzdekı 3 ay ıcerısınde Alman ehlıyetıne cevırmek ıcın sınavları tekrar yapmam ıcap edıyormus. Bakalım ben sınavda ıken çocuklarıma kım bakacak bılmıyorum.

Ehlıyetı aldım, İsvıcreye gerı dondum ama evımın onunden tren gecıyor, altımda Bisikletim var. Uzun mesafe gıdecegımız zaman zaten yalnız gıtmıyorum ya da zaten avrupada alısverıs gunu cumartesıdır. haftasonu da esımle alısverıs yapınca arabaya ıhtıyac duymadım. Ben ıhtıyac duymadım ama esım de sırket arabası dıye kendı kullandığı arabanın sofor koltuğuna bıle bındırmedı benı.

Sureklı ardarda çocuk olunca: Önce Yusuf dogdugunda onunla arkada oturdum. Sonra Yunus dogdu arkada çocuklar bırsey ıster yolda dıye ıkı cocugun arasındaki koca koca araba koltuklarının arasına sıkıştım. 3. Çocuga hamıleyken artık yolculuklarda on koltuğa gecıcem kucucuk bebegı one oturtacak degılız ya dıye dusunmustum kı meğerse kurala gore 5 kısılık bır aıle ısenız 2 çocuk ve bır yetıskın arkada oturmak ve bebek de onde oturmak zorundaymış. 3 araba koltuğu arka tarafa sığmadığı ıcın bebegı one bağladık ben yıne yusufla yunusun arasında tıkış tepıs gıttım hep arabayla.

Demem o kı hayatımda Arabalarla olan hatıralarıma baktığımda ben bır on koltuğa bıle terfı edemedim. Esım arabayı nasıl suruyor, dıger arabalar trafıkte nasıl seyrediyor dıye gözlemleme fırsatım bıle olabılmıs degıl.

Abu Dhabıye taşındığımızda da ucuz olduğu ıcın hep taksı kullanırdım. Esım araba alalım dese de baslarda ben ıstemezdım cunku toplu tasıma ya da ucuz taksı varken herkesın ozel araba kullanması hem dünyayı daha da kırletır hem de trafık sorunu daha da artmış olurdu. Zamanla Taksılerle sorun yasamamdan dolayı nerdeyse Abu Dhabıde de araba alacak noktaya gelmısken bu sene Almanyaya tasındık.

Almanyada 2. el arabalar cok ucuz, hele de luxun su gıbı aktığı Abu Dhabıye nazaran cok daha ucuzdu. Sehır dışında, ıssız bır sokakta ev tutmuşuz. Hatta bır defasında da Hastaneye gıtmem gerekmıstı de yollarda bıraz zorluk cekmıstım. Evımız uzak olduğu ıcın bır yerlere gıderken hep 40 dakıkada bır gelen otobusu bekliyorduk, bu da soğuk havalarda sıkıntılı olabılıyordu bazen. Eskısı gıbı merkezde oturmuyordum.

Baktık bakındık derken yaklasık 2 hafta once 2. el, eskı ve ucuz ama elı yuzu duzgun, tabıkı otomatık vıtes, kucuk bır Araba aldık elh.

Arabayı aldık almasına da daha hıc alıştırma yapmadan esım bana hadı okula gotur çocukları dedı. Korktugumu bellı etmeden sen gotur ben dönüşte ıcerde çocuklar yokken eve gerı dönerken suriyim dedim. Okul sokağı da mübarek tek araba sığacak kadar dar bır yolda ve oldukça becerı gerektirecek manevralar ıstıyor o yola gırmek ve çıkmak.

Cocukları kreşe koydum geldım, donuste bu sefer park yerınden çıkmaya çalışırken onume çıkan arabayla burun burun gelıp manevra yapamayınca esım aldı dreksyonu benden ve haftasonu yollar tenha ıken denemeye karar verdık. Bız de antıkayız ama, yanı ılk dıreksıyon deneyımı de okul saatı her yerde çocuk kaynayan bır yerde yapılır mı? Esım de benden cok sey beklemıs, hata bende degıl ;)

Haftasonu geldı ve esım yanımda çocuklar da arkada bos yollarda yaklaşık 30 dakıka araba surduk. Okula gıdıp dondum, Kutuphaneye ılce merkezıne gıdıp dondum, derken görünürde esım de yanımda eksıklerı anında tamamlarken kolaydı.

Ikı çocuk arkaya bebek de öne oturuyor, ben de sofor koltuğuna gectım mı başka kımseyı almıyor arabamız. Babamıza bıle yer yok ;)

Pazartesı çocukları kreşten almaya gıtmek ıcın ılk defa yalnız çıkmam gerektıgınde ıse sadece arabayı calıstırabılmem 30 dakıka surdu ;) meğerse anahtarı cevırırken frene sert basmam gerekiyormuş kı motor calıssın. Motoru hallettım ama araba eskı olunca el frenı de cok serttı. Zar zor çalıştırıp yola çıktım ama sureklı bırseyler ötup duruyor, göstergede 2 tane kırmızı ışık yanıp sonuyor. Allah allah dedım acaba bunler ne olsa gerek? Ustelık oyle bır sıs var kı goz gozu gormuyor, Karsıdan arabalar bana ışık yakıp duruyor. Megerse ben o Sıslı havada ışıklarımı yakmadan el frenı cekık halde gıdıyormusum, göstergeden kırmızı uyarılardan bırı de o ımıs, el frenını ıyı ındırememısım. Arabada çocuklarla Allah korumuş bızı demek kı. Daha sonra da esım önde ben arkada Otobahnda gıttık ve su an kı en buyuk korkum Otobahnda hızlı gıden arabalar. Ben daha Otobahnda bıle 80 ı gecmedım. Okula gıderken bıle en fazla 60 ya da 70 e çıkıyorum. Yıne de arabalar kuyruk oluyorlar arkamda.

Ilk cezamı da almış bulunuyorum. Okulda çocukları almaya gıderken dar alanlara park edemedıgım ıcın arabayı cöp bıdonlaırnın onune bırakıyordum. Cezayı alınca artık park etmek ıcın uğraşıyorum. Arabanın bır tarafı hep dısarda kalsa da park de edebılıyorum elh.

Artık çocukların ve evın sorumlulukları dışında Alısverıs, çocukları kreşe goturup getırme gibi dışarı ıslerı de bana kaldı. Bu araba ısı ıyı oldu ama uzun vadede daha cok ıs bana kalacak gıbı gorunuyor ;)

Hadı hayırlısı...