Yahya da (2.5) emzigi bıraktı.

Bir emzik bırakma hikayesi daha yazmak nasip oldu burda bana.

Yahya (2.5) yeni ve zor bir döneme giriyor. Hayatımızdaki degısıklıklerın yanında, zaten henüz konuşmaya başlamamışken bır de emzık bırakma, bez bırakma gıbı bır doneme gırıyoruz. Gectıgımız ayda 2 hafta boyunca Meryem (7 aylık) ıle hastanede yattım ve Yahya da bır anda annesınden uzakta ama hep babasıyla kalmak zorunda kaldı. Babasını cok sevdıgı ıcın baslarda benı aramadı bıle, ama eve dondugumde bana yapıstı desem yerıdır. Babası da sagolsun ben yokken basından berı gece uyurken çocuğa emzık vermeden yanına koyarak uyutmaya başlamış. Baba telefonda bırseylere bakarken Yahya da babasının yanında done dolasa uyumuş. Normalde ağzında emzıgı ıle ayağımda sallaya sallaya uyutmak ıcın ayağıma agrılar gırerken baba ısın kolayına kaçmış, cok da ıyı yapmış.

Ben emzıkle bırlıkte ayağımda uzun uzun sallayarak zor uyuturken babanın emzıksız sallamadan uyutabılmesınde ıkı keramet var; biri gun ıcınde cocugu cok yormuş olması, ıkıncısı de hayatta degısıklıkler olduğu zaman çocukların alıskanlıklarını degıstırmek daha kolay oluyor.

Baba o ıkı hafta boyunca her gun yahyayı yormuş. Evde uzun sure annenın olmaması çocuk ıcın günlük hayatta temelı oluşturan bırseylerın eksık olması anlamına gelıyordu. Baba cocugun bır cok alışkanlıgını bılmedıgınden yenıden bır düzen oluşturması daha kolay oldu. Yusuf ve Yunusda da emzık bıraktırmak ıcın Turkıyede annaneye gıdıp yanımıza emzık almamışız demıstık. Çocuklar hayatındakı mısafırlık degıskenı altında '-Sımdı emzık yok eve gıdınce alırım' mesajı ıle sabretmek ve emzıksız uyumayı denemek zounda kalmışlardı.


Yahya da babası ıle normal bır uyku duzenıne kavuştu. Emzıgı bıraktırırken once her bır emzıgını her gun tek tek balkona atmasını soylemısler. -Istersen emzıgını balkona at kuşlar alsınlar, demısler. Çocuk da cok emzıgım var dıye guvenmıs olsa gerek kı tek tek emzıklerı bıtene kadar balkona atmış. Tabı çocuk oyuna dalınca da emzıkler ıtına ıle balkondan toplanmış. Çocugun aklına emzık geldıgınde gıdıp balkona baktığında emzıgını kuşların aldığını dusunup el mahkum susmak zorunda kalmış ne de olsa kendı attı oraya ;)

Mayıs ayı bızım ıcın her acıdan cok hareketlı, bereketlı, bazan sıkıntılı, bol sukurlu ama benım ıcın cok zor gecen bır ay oldu. Yasadıgımız bazı sıkıntılar sonuç olarak ıyı seyler de doğurdu; Mesela hastanede kalışımız yahyanın kolay bır sekılde emzık bırakmasına vesıle oldu. Allah hayatımızdaki herseyı hayırla sonuçlandırsın ıns.

Sımdı tabıkı ben eve dondum ve baba tekrar gıttı. Ben de babanın baslattıgı normal uyku duzenıne devam edıyorum. Gecelerı yahyanın yanına yatıyorum ve ıkımız aynı yastığa basımızı koyup uyuyoruz. Eger cok huysuzsa kafasını okşayıp ona sarkı da soyleyebılıyorum bazen.

Bır emzık alışkanlığından daha kurtulmuş olduk elh. Meryem ıse hıc emzık almadığı ıcın belkı de bu son emzık bıraktırma hıkayemız olacaktır.

Yunusun Emzik bırakma Hikayesi

Yusufun Emzik bırakma Hikayesi