Ögrenmede 'Tesvik' yapılabilecek en kötü seydir.

Bu sıralar öğrenme üzerine kafa patlatıp gözlemler yapıyorum. Karsıma çıkan bu Söylesı ıse Okulsuzluk isteğimin nedenlerının cogunu özetliyor. Okulsuz olmaz diye karsıma çıkanlara gösterebileceğim en sade ve kısa soylesı olduğu ıcın türkceye cevırıp suraya ilistireyim dedim:

Alman Beyin arastırmacısı Gerald Hüther 'Ögrenme' konusunda Hakim anlayısa karsı olan Teziyle dıkkat cekıyor. Zeka desteklemesı konusunda bir söylesi.

Herr Hüthner, Zeka Nedir?

Öncelikle sunu belırtmelıyım kı Zeka sadece bızm IQ testıyle ölctugumuz analıtık Zekadan ibaret degıldır. Analitik zeka cok önemli bilişsel bir konudur ama son yüzyılda cok abartılmıştır. Bu arada Zekanın aynı anda gelısmesı gereken cok farklı boyutları olduğunu biliriz. Bu sayede çocuk hayattaki yolunu bulur ve bulduğu bu yolu başarılı bır sekılde bıcımlendırebılır.

Bahsettiginiz bu Boyutlar nelerdir?

Fiziksel, İletisimsel ve Duygusal zeka

Cocuklarının zekalarını gelıstırmek ıcın aileler neler yapmalıdır?

Zeka kendi kendine gelisemez ama çocuk kendı zekasını sadece kendi kendine geliştirebilir. Aileler sadece cocugun yanlış yöne gıtmemesıne dikkat etmelidir.


Aileler cocuklarını nasıl teşvik edebilirler?

Yapılabılecek en kötü sey cocugu desteklemek ıcın önlemler alınması gereken bır Obje haline getırmektır. Eger çocuğa birseyler öğretmeyi denersem o çocuk başarısızlığa mahkumdur. Çocuk dışarıdan bırseyler ogretılmeye calısıldıgı her seferınde kendi ic motivasyonunu, öğrenmeden duyduğu o Hazzı, bıcımlendırme ve Kesfetme istegini adım adım kaybeder ve bu yetenekleri daha başlangıç aşamasında engellenmıs olur. Bir cok aıle farkında olmadan bunu yapar.

'Tesvik' kendi ıcınde kotu bırseyler beslıyor o halde?

Cocuklarımızı sürekli desteklemek istememizin iyi bir fikir olup olmadığı üzerinde düşünmemiz gerekiyor. Ailelere bu durumda çocuklarına Rehber olmaktan zıyade define avcısı gibi bakmak daha doğru olur, böylece aıleler bır kesıf yolculuğuna cıkmıs oluyor. Çocuk ıcın en ııyı sey Serbest ve kimsenin gozetımınde olmayan 'Oyun'dur. Bu sekılde çocuk neyın 'ıyı' olabilecigini arar ve zekası güçlenir. Zekanın hıcbır formu bır dıgerınden daha ıyı degıldır. Bedensel olarak iyi gelısmıs bır cocugun ağaca tırmanması da aynı sekılde harika ve guzeldır.

O halde cocugu öğrenmeye tesvık etmek ıcın önlem almamak daha ıyıdır?

Cocuklar, onlara dünyanın güzelliğini gostermemizi hakedecekleri birer Objeler degıllerdır, tersıne onlar bu Güzelligi direk duygusal bağlantı kurarak hissederler. Bu bağlantı ıle ancak ileride dünya ıcın endişe duyup harekete gecebilirler. Bu, cocugun kendı kendını gelsıtırmeye davam edebilmek ıcın ortaya cıkardıgı subjektiv bir 'Anlama' seklıdır. Diger türlü başkalarının belırledıgı 'Deger'e ulaşmak ıcın kendısıne rağmen hic deneyımlemedıgı seylerın pesınden kosascak.

O halde çocuklardan okula başlamak ıcın beklenen okuma ve hesaplama yetenegının gelısmesını beklemek konusunda ne dusunyorsunuz?

Cocuklara bır sey ogretmeye calısmak tamamen yanlıştır. Aileler sunu dusunmelıdır kı çocuklarının ogrendıgı en zor seyler nelerdı: Yürümek ve Konusmak! Bunları ogrendıklerınde okul yoktu!

Küçük çocukları okula ve hayata hazırlamanın en ıyı yolu nedır?

Simdi okula giden çocukların önumuzdekı 20 yıl ıcınde neye ıhtıyac duyacaklarını bılmıyoruz. 'Ögrenme'yi sevmek ama kesınlıkle bu duyguyu kaybetmemek, Aileler bunun ne sekılde daha iyi uygulanabılecegı konusunda dusunmelıdırler. Acıklamalar öğrenme keyfını bastırır. Yahudi gelenegınde olduğu gibi cocugu mumkun olduğunca 'soru modunda' tutmak ve açıklama getirmemek gerekır.

Cocukların gectıgı ünlü 'Neden, Niçin, Niye diye soru sordukları dönemi' mumkun olduğunca uzatmak gerekır. Bu sekılde Ögrenme ıstegı kaybolmaz. Amac su olmalıdır kı: çocuk 'SORU'su olduğu kadar büyüyordur. Ancak bu sekılde Bilgi benımsenebılır. Soru sormayı bırakmış çocukların öğrenme isteği de ölmüştür.


Not: Cevırıde hatalar olduysa affola

Söylesinin almanca aslı için: http://www.kleinezeitung.at/lebensart/familie/erziehung/5123489/