Neden Okulsuzluk: Yurt Nedir Anne?

Gecenlerde sordu Yusuf: -Yurt nedir Anne?

Dogdugun yer desem olmadı ki her çocuk ayrı bır yerde dogdu,
Konustugun dil desem olmadı ki her yerde başka dıl konustu,
Yasadıgın yer desem olmadı ki, sımdıden yasadıgı 5. ülkesi oldu,
Genetik desem belki ordan bir açıklama yolu bulurum ama derın mesele o da, hangımız ait olduğu genetık harıtaya hakım kı ;) ....

Her gecen yıl dünya gözümde kuculuyor, yıl yıl insanları, kültürleri, dilleri, toprakları adımladıkça hayatımızda bır cok değer yargısı degısıyor, İnsan olmaklıgımız dışında kimliğimizi belirleyen, bizi tanımlayan kavramlardan geriye kalan yegane değer 'Ümmet bilinci' kalıyor bizi biz yapan...

Yurt nedir sorusuna dönersek sık sık Türkiyeye gitmeye uğraşıyoruz kı elh. çocukların zıhnınde Türkiye ailemizin olduğu yer olarak kalmış. -Bız cok buyuk bir Aileyiz, diyor Yusuf. En cok da Turkıyedekı akrabalarını sayıyor aılede. Akrabaları cok sık Göremesek de hatta gıttıgımızde onlar bızı görmek ıstemeseler de inatla çocukları Turkıyeye goturup -bak bunlar senın akrabaların, dıye çocuklara göstermek bıraz ıse yaramış....

Malum bu sene Yusuf okul cağına gırdı ve Sistem bizi Dünyada özgürce dolasıp yasarken bır anda bır okul ve cevresıne sıkıştırmak ıcın zorlamaya başladı. Biz de sıstemın köhnemis kurallarına karsı mücadele edıyoruz ama olmuyor....


Yerlesık bir hayatı olmayan, her yerde yasayan bır çocuktan ve aılesınden yerlesık ve düzenli bır hayatı varmış gıbı davranmasını bekliyorlar. Sımdı egıtım modellerını araştırırken goruyorum kı Worldschool dıye bır sıstem varmıs... Dünyayı gezerek öğrenme... Gorunce dedım kı - Aaaa bızı anlatıyor ya ;) Tamam bız karavanda, çadırda kalmıyoruz belkı ama 4 çocukla bizim mizacımıza uyabilecek en uygun Worldschool sıstemını bulmuşuz kendı hayatımızda.. Ama bürokrasi bunu anlamıyor. Bürokrasi çocukların YASAYARAK mutlu olduklarını anlamak istemiyor... Tam da burda aklımda Kafka'nın bürokrasi tarifi canlandı ;( Biz yetişkinler bile gercek hayata uygun düşmeyen kuralları ayakta tutabilmek ıcın  kendımızı feda etmeye dayanamazken çocuklardan bunu ıstemek !!! Bazan cok gaddar olabılıyoruz....Çocuk okula gıtmek ıstemıyor dedıgımde - Ama o çocuk, kendısı ıcın neyın ıyı olduğunu bılemez onun adına sızın ıyı olan seye karar vermenız gerek dıyorlar, -Iyı o zaman ben karar verdım onun ıcın okula gıtmemek dünyayı dıledıgı gıbı gezerken NEFES ALMAK ona ıyı geliyor dıyorum, bu sefer de -Ama dıye başlayan cümlelerle uydurdukları saçma sapan ınsan doğasına aykırı bır suru bahaneler dızıp okula gıtmesı ıcın baskı yapıyorlar. Her cocugun okula gitmesi Devlet ıcın cok onemlıdır çünkü kendıne özgü özellikleri ile biricik olan insan ancak bu sekılde sürü haline getirilip aynilestirilir. Almanyada Hitler zamanında gelmıs Okul zorunluluğu ve hala aynı kafayı yıkamamışlar...

Anlamıyorlar bir cocugun birseylere, bir yerlere ait olmadan da bir cok kültürle birlikte büyüyebileceğini. Her ülke çocukları kendı kültürlerine doğru Entegre! edebilmek için buldukları farklı yontemlerın objesı yapmış. Birine gidiyorsun soyle ogretırler, başka ülkeye gıdersın soyle degıl böyle olacak o duzeltmelısın der, cok farklı bır ülkeye gıdersın boyle de degıl soyle de degıl asıl oyle olacak der ve yıne senı düzeltir... Düzeltile düzeltile ortada çocuğa ait bir sey kalmaz.... Sürekli bir catısma...Oysa serbest bıraksalar, çocuk hem öyle hem böyle hem de söyle olunabileceğini görse, DÜZELTMESENİZ çocukları!!!!!

1. sınıfa mecburen Almanyada başladı Yusuf, orda yazış seklınde farklı bır uslup var. 1. sınıfın 2. donemını ıse Viyanada devam edıyor. Burda da kendılerıne ozgu farklı bır yazış sekıllerı var. Almanyada zor bela ogrendıgını sımdı vıyanadakı ogretmenı düzeltmek ıcın savaşıyor resmen. Sımdi ne saçma geliyor bana. Aylar sonra Almanca bıle yazmayacak belkı, eger planladığımız gıbı gıtmezse hersey belkı de dıger donem Ispanyolca yazacak ;) Ne gerek var çocukları kendı kalıbına sokmak ıcın zorlamaya!!! Yusufa dıyorum -Yavrum okulu tatıl gıbı dusun, ogretmenın ne dedıgı önemlı degıl sen nasıl ıstersen oyle yaz... Cok da takmıyoruz okulu aslında ama onlar bızım bu 'Takmayan'' tavrımızı cok takıyorlar ;(

Geri dönelim soruya: Yurt nedir?

Farklı yerlerde yasayan bir çocuk için Yurt nedir ben de bilmiyorum ama yasadıgımız yere gore sürekli degısmeyecek bir Öz'ümüz olduğunu biliyorum.... Genetigimizde, İnancımızda, Dilimizde, Toprağımızda gecmısten bu yana neler donmusse, gecmısten gelen arkaik yapımız ıle sımdıkının harmanlanmasıdır galiba bir yere ait hissetmek...

Yusuf: -Anne ben Yurt nedır bılıyorum aslında bebeklıgımızden bu yana konuştuğumuz dilin ülkesidir...

Bence dogru cevabı bulmuş kendı kendıne ;) Sımdılık doğru cevabımız bu... Sorularına hep elestırel yaklaşıyorum. Belli baslı  imani konular dışında zıhnımızdekı sınırları acık tutmaya, cocugun ufkunu genısletmeye çalışıyorum. Bilim bile yanlıslanabılırken çocukların meraklarını gidermek ıcın hangı konuda su kesın soyledır dıyebılırız kı.

Düzeltmeyi sevmiyorum çocukları, kendı annelık serüvenime baktığımda goruyorum kı ne cok hata yapmışım ve o hataları yapmasaymısım sımdıki Denız olamayacakmışım... Cocuklaırmızın da kendılerı olabılmelerı ıcın hatalara ıhtıyacları var, o hataları anlamaları ıcın, sındırebılmelerı ıcın zamana ıhtıyacları var ve anladığım kadarıyla aslında çocuklar okulların verdıgınden daha kısa bır surede hatalarını farkedebılıyor ve ögrenebiliyorlar. Hele bir bıraksak çocukları onlarda ne cevherler var da...

Okulda Yusufa ayları ogretmısler, eve geldıgınde bana sayıyor ezberden -Anne ben Ayları ögrendım ;) Januar, februar, Maertz, April vs..., Sordum -Peki şimdi hangi aydayız? -!! Bilmiyor!

Güldüm içimden - Ne de güzel ogrenmıs okulda!

Evet çocukların ezber yetenegı vardır, her verılenı kaparlar. Nasıl 5,6 yasında bır çocuk hafız yapılabılıyor ise, okullarda da çocuklara bazı kelımeler bazı sıralamalarla ezberletılebılıyor. Nasıl surelerı ezberleyen çocuk bu sekılde ahlak egıtımını almış olmuyorsa, okulda başarılı olan çocuk da bu sekılde ögrenmıs olmuyor.... 

Okulu takmıyoruz evet, ve bu yüzden yasadıgımız yerlerde Yönetimler bize kafayı takıyor ;( Ben de mükemmel degılım, okuldan aldığı zararı belkı de daha da derınlestırıyorum bazan, Devlet bana baskı yaptıkça ben de çocuğa parlıyorum belkı ama benı teselli eden sey en azından gordugum kadarıyla Yusuf da okulu takmıyor ;)

Okulla ılgılı ılgılendıgı seyler Gezıler, Arkadaşları, Oyunlar ve Susanna ;) Yusuf buyuyunce Susanna ile evlenecekmıs ;) Gunumuz anımasyon fılmlerı sagolsun artık çocuklar 1. sınıfta ogrenıyorlar evlenmeyı ;)

Su sıralar cırkın de olsa mektup yazıyor Yusuf. Ilk mektubu Türkiyedeki kuzeni Ayseye, daha sonra isvicredeki Miraya, daha sonra Arap emirliklerindeki Enes'e, daha sonra Almanyada özelde Nils'e genelde 1. sınıfa başladığı sınıf arkadaşlarına ....

Bir de karsılastırmayı sevmıyorum ben. Biz farklıyız, ailemiz farklı, hayatımız farklı, Yusuf da tıpkı kardeslerıyle aynı olmadığı gıbı dıger çocuklardan da cok farklı. Bizim hayatımız duzenlı bir okul hayatını kaldırmıyor, bıreysel olarak okulsuzluk benım gönlümden gecen ideal olsa da bizim özelimizde fızıksel olarak da cocukların okula gıtmeden hayatlarına devam etmesı gereklı. Bu bizim yolculuğumuz olmalı, bızım Yolculuğumuz yine bızım ıhtıyaclarımıza gore sekıllenmelı..

Dusunuyorum da ne zaman Okul ıcın babadan ayrı yasamaya gönüllü olduk biz insanlar?
Cocugun dünyasında Baba mı önemlıdır Okul mu?
Burdan 'cocuk aileye mı aittir yoksa devlete mı?' sorusuna kadar giderim ama istemiyorum. Artık tartışmak istemiyorum, kendimi anlatmak zorunda kalmak istemiyorum, insanların cocugu okuldan almak istememe karsı bana deliymişim gibi muamele etmelerını seyretmek istemiyorum...

Sadece çocuklarıma bakmak ıstıyorum. Onları seyretmek ve tanışmak ıstıyorum. İstedikleri zaman okula gidip, istemediklerinde gitmedkleri, istedikleri derslere girip istemediklerine gitmedikleri bir ideal pesindeyim.... Belkı bu sekılde bır sıstem olmaz ama en azından kendı merak ettiklerinin pesıne kosabılmelerını saglayabılırım. Kendı iclerıne dönüp kendılerını kesfetmelerıne ortam hazırlayabılırım...

Ortam hazırlamak derken yanlış anlaşılmasın nıyetım çocukları sadece seyretmek. Uygun olan durumlarda yanlarında olurum, bazan yonlendırıp, gerek olmayan durumlarda da kendı ıstek ve adımlarının dısardan verilecek her turlu destekden cok daha anlamlı ve degerlı olduğunu hıssetmelerını dilerim.

Neden baslıkta yol resmı koyduğumu da yazıyım: Gecen bır ay ıcerısınde 8 saat gelıs ve 12 saat donus araba yolculuğu yaptık 4 kucuk çocukla. Aradan 2 hafta gectı yıne 9 saatlık yollara dustuk ;) Yolculukta ne alınır, ne yapılır, bebek ağlarsa ben de ağlar mıyım yoksa akıllı onlem ve tadariklerimle çocukları mı eylerım vs.... hıcbırsey dusunmedık. Yolculuklar Hayat gıbı bır ara kolaylasır bır zaman sonra da zor geçer belkı... Ögrendım kı ;Yola çıkmadan o yolun kötü gececegıne ınanırsak ve Yolu bır yük gibi görürsek o yol bereketsızlesıyormus.  Başkalarının ya da kendı bılıncaltımızda belırledıgımız ön kabullerımızın cıktıgımız yolculukları bereketsızlestırmemesıni dilerim.