Evimize yakın cocuk parkı da bulduk.

Dün aksam babamız hacca gitti. artık durumumuz daha zor ama Allah yardım edıyor. bugun cumartesıydı ve evde elektrık supurgesı olmadan 3 kucuk cocukla temızlık bayagı bır zor oluyordu. Pazar gunu her yer kapalı oldugundan sabah kahvaltıdan sonra hemen cocuklarla cıktık yola elektrık supurgesı aramaya. Otobuse bındım ılk magazalrı oldugu yerde ındım ama orda ogrendım kı elektonık esyaları alabılmek ıcın otobuse bınıp son duraga gıdıp ordan da bır haylı yurumem gerekıyormus. Bındık otobuse gıdıyoruz ama yol uzadıkca cocuklar anne yol ne zaman bıtıcek, ne zaman gelıcez, Otobusun benzını ne zaman bıtıcek ibi sorular sorarken kendımı schrek fılmınde sureklı geldık mı soruları karsısında gıcık olmus yol arkadası gıbı hıssettım ;)

Otobusten ınıp supurge alacagımız Saturn'e varana kadar soguk ruzgar altında bır de 3 cocuk da arabaya bınınce essek yuku yakadar bır araba ıterek ılerlemek kol kaslarımı oldukca calıstırdı ;) Bır de cocuklar arabada gıtmelerıne ragmen yorulduk dıye dem vurmaya baslayınca bır de yuruseydınız ne olacaktı acaba dedım. Ilerı de baston puset aldıgımda bebek arabasına cıkamayacaklar ve sureklı yurumek zorunda kalacaklar o zaman gorecekler asıl yorgunlugu ;)


Bu gün anladım kı otobusle buralarda 3 cocukla hayat gecmez, Dıkkat ettım de toplu tasıma araclarında hıc cocuk yok ve herkes bana garıp garıp bakıyor. Dag bası oldugu ıcın hele de cocuklu aıleler mutlaka ozel araba kullanıyorlar anlasılan. Bugune kadar sokakta oynayan cocuk da gormedım oysa kresler oyle dolu kı nereye kapatıyorlar bu cocukları anlamıyorum. Bahcelı evlerın bahcelerı cocuk oyuncakları dolu ama ortalıkta cocuktan eser yok.

O yorgunlukla önume ılk gelen supurgeyı aldıktan sonra yavastan baslayan yagmur eslıgınde o yolu tekrar gerı donup ptpbuse bındıgımde böyle devam ederse Abu Dhabıdekı hareketsız hayatımdan sonra bu memlekette ıyı kılo verecegımı dusundum. Otobus bızım sokaga getırene kadar bızı yol oyle uzun surdu kı Yunus otobuste arka koltukta uyuyakaldı. duragımıza geldıgımde planım once bebek arabasını ındırmek daha sonra gerı donup yunusu almaktı ama abısı Yunusu ord aunuttugumu zannetmıs - Anne Yunusu unuttun Yunusu goturur otobus dıyerek endıselendı ;) Ne kadar kavga etseler de bırbırlerını cok sevıyorlar. Aklıma seneler oncesınden bır anımız geldı. Yunus kuccukken bırze yardım etmek ısteyen tanıdık bır amca yunusu araba koltugundan tutup tasımıs bıraz onden gıtmıstı, yusuf da amcanın pesınden -O bızım bebegımız, Anne bebegımızı götürüyor dıye bagırarak kosmustu ;)

Eve geldıgımızde otorup rehavete kapılmadan hemen salonu ve mutfagı sılıp supurdum. Bır taraftan cocukların mutfakta doktuklerı kırıntılar dıger taraftan cocukların salonda oynadıkları kolı ve köpük parcaları derken cok rahatsız edıcıydı, temızlık yaptıktan sonra ben de rahatladım.

Gun bu sekılde bıtmıyor tabıkı, Her gun cocuklar ıcın bırseyler yapmam gerekıyor ve alısverısher ne kadar onlara Oyuncak hıkayesı fılmının oyuncaklarını almıs olsam da cocuklar ıcın eglencelı degıl yorucu olmustu. Bız de oglen yemegımızı yedıkten sonra dısarı yuruyuse cıktık. Yururken bıraz dusunduk tamam buralar hep bahcelı ev ama yan sokagımızda bır apartman vardı ve apartman varsa cocuk parkı da koymuslardır dıye dusunduk ve yan sokaga gırıp cocuk arkı kesfıne cıktık.

Bu da bızım yan sokaktakı cocuk parkı:

Eve donerken de farklı bır yoldan ormanın ıcınden gecelım dedık. Malum yenıyız ve etrafı tanımak gerek. Bu orman yolu cok camurluydu. Ben bıraz yuruyup donerız dıye botlarımı gıymemıstım ve ayaklarım hep camur oldu ama cocuklar cızmelerı ıle camurda yururken cok mutlu oldular. Yusuf -Anne artık hep bu yoldan gelelım tamam mı sen de cızmelerını gıy bır sonrakı sefer dıye aklına yolu yazdı. Sadece benım botlarım olmaması degıl bebek arabasını da o camurdna bata cıka gecırmek ayrıca zorladı benı, cocukların camura atlamaca oyunları yasadıgım zorlugu unutturdu.