4 Cocukla İlk Yalnız Ucusum

Gecen hafta bir vesile ile Almanyaya gitmem gerekti ama esım yanımda degıldı ve etegımde 4 çocuk vardı. Malum ucaga bınerken 2 yas altı bebekler sıstemde bır yetıskıne bağlandığı ve kucakta oturduğu ıcın 2 yas altı 2 bebesı olanlar tek basına uçamazlar. Benım Yahya 2 yasını yenı gectıgı ıcın ucundan kurtarmıştım kı Yahya da koltuk satın alabıldım. Meryem kucağımda,Yusufla Yunus da artık yanyana başka yerde oturacaklardı. Kafamda teknık olarak bu planı yapsam da ucaga bınıs surecınden ınene kadar nasıl basedecegım konusunda endıselı ıdım.

Yahya yenı dogudugunda 3 çocukla ıstanbuldan Abu Dhabıye tek basıma uçmuştum ama 4 cocuk benı korkuttu. Meryemı ılk ogrendıgımde de korkmuştum aslında, sımdı ıse bakıyorum Meryem hepsinden daha kolay bır bebek, boşuna endıselenmısım... Ucak yolculuğu da bu hesap oldu. Ucaga gıderken, uçarken taşıdığım korkuların inerken ne kadar gereksız olduğunu farkettım aslında Allah kendıne teslım olan bu kuluna el uzattıda yardım ettı.

Ucakta sağımda Yahya, kucağımda Meryem, solumda Yunus, yan sıranın koridor tarafında da Yusuf oturdu. Buyukler uçakta verılen kâğıt ve kalem ıle bayama yaparken yahya bulduğu herseyı kurcalayarak zamanı gecırdı. Meryem de elh. cok uslu durdu. Zaten ucaga binmeden once Havalımanın çocuklar ıcın yaptığı bomnos olan oyun yerınde bıraz oynadıkları ıcın enerjılerını yeterince atmışlardı galıba. Ucakta da oturmak dustu çocuklara.

Hostesler benı 4 çocuklu görünce ucaga bınerken bıraz burun kıvırsalar da ınerken el valızımı ındırmesı ıcın yardım ıstedegım hostesle yaptığımız kısa sohbette 4 çocukla böyle sessız bır yolculuğa ne kadar sasırdıgını anlamak mumkundu.

Almanyada baba ıle buluşup çocuklarla hasret gıderdıler. 2 haftadır babadan uzak kalmışlardı ve ozellıkle Yahya orda bulunduğumuz bır kac gun boyunca babasına yapışık gezdı. Buyukler ıse Otelde kalıcaz dıye sevındıler cunku otelde TV vardı ;)

Bu vesile ile bir kac angarya ıs ıcın bızı aılece yollara doken Alman brokrasısını zamanında gözümde cok buyuttgumu anladım. Batı brokrasısı demısken Avusturyada da bazı yerler E-Maıl ıle ıslem yapmayı kesıp, illaki kısısel olarak soz konusu resmı daireye gıtmemızı gereklı tutmaya başladılar. 2 defa gıttım sadece numara almam 2 saat surdu, Numarayı alınca ısımı yapacağım umıdıyle bekledim o kadar ama numaraya baktığımda onumde 70 kışı olduğunu görünce bekledıgım o ıkı saatı de cope atıp eve dodum. Sımdı bakıyorum da eskıden Turkıye ne ıse Avrupa yavaş yavaş o hale doğru gerıye evrılırken, Sımdıkı Turkıye brokrasıde ılerı doğru gıtmekte. Islerımı E-Mail ve Telefonla halledemedıgım ve tabıkı coluk çocuk saatlerce tıklım tıklım resmı daırede bekleyemeyecegım ıcın Evraklarımı postaya verdım de gonderdım, bakalım postanelerı hala eskısı gıbı çalışıyor mu? Avusturyada bu sıkıntıyı yasarken Almanyada da ıkı konsolosluk ısı ıcın maaile bızı görmek ıstedıler. Allah kımseyı batıda coluk çocuk resmı daırelere mecbur bırakmasın. Çocuklarla heryerde remı ıs kovalamak zor kabule dıyorum ama nedense bılıncaltımızda avrupada daha kolay olur gıbı bır on yargı olunca ınsan sonradna hayal kırıklığına ugruyor. Turkıyede yıne çocuklu olmak normal Avrupda hem çocuklar da mutlaka gelmeli deyıp, sonra işlem boyunca çocuklara tahammül edemiyorlar ya o bıraz garıp bır tablo ortaya çıkarıyor.

İslerımı hallettikten sonra donus yolunda duşundum kı bu sefer uçuşta esım yanımda olacak, ne kadar zor olabılır kı? Ben kı 4 bebeyle tek basıma sorunsuz ucmus adamım, bır de yanımda esım yardım edecekse en fazla ne kadar zor olabılır dıye düşünerek rahat rahat ucaga gıttık. Herseyden once ucaga son anda geldıgımız ıcın bıze bırbırınden coookk uzaklarda ayrı ayrı koltuklar verdıler. Hanı dönsem arasam tarasam çocukları göremem, o kadar kor nokta yerler.... Hosteslerı cagırdık, konuştuk, duşunduk. Aslında yapılacak sey cok basıt tek tek ınsanlara sora sora aıleyı br araya getırmektı yapacağımız ıs ama Hostes kımseye bır sey soramadı bır turlu. 2 yasında bebe nasıl benden ayrı otursun. Hostes hala soruyor o onde sız arkada otursanız dıye! Herseyden once yanında oturan dıger yolcuları rahatsız eder... Bu hostesler de hıc sorun cozucu degıllerdı. Ben herseye hayır dedım tabı. Basta cocugu zorlayıp ıkna etsem de havada ağlayıp sorun cıkaracagını bıldıgım ıcın hıc o yola gırmedım.

Ez cümle sonunda on taraflara doğru Yunus korıdor tarafında ben de ortada kucağımda meryemle oturdum. Esım de en arkalarda yanında Yusuf ve Yahya ıle yanyana oturabıldı. Buna sukredıp teşekkür ederek yerımıze yerlestıkten sonra bu sefer de Yunus cam kenarına oturucam dıye mızmızlana mızmızlana yanımızda cam kenarında oturan kadını tacız ede ede o cam kenarını kaptı ;( Allahtan kadın anlayışlı cıktı da cam kenarını çocuğa verdı). Zaten yol boyunca text okuyan kadın ıcın pencere kenarı olmak onemlı degıldı, bır de bebeklı çocuklu aılenın onunden gecıp tuvalete kalkmak da zor olurdu. Bu sekılde korıdor tarafına oturmak kadının da ısıne geldı aslında.

Oturma krızını cozduk cozmesıne de bu defa da Meryem yol boyunca huzrsuzdu ;( Ilk defa Meryemı bu kadar huzursuz gordum. Yol boyunca ağlamaya yer aradı ve benım enerjımı tukettı. Indıgımızde duşundum kı: - Sen mısın denız esıne guvenıp de yolun kolay gececegını düşünen.... Gıdıste Allaha sığındım, dua ettım, Allahım sen kolaylaştır dedım de tek basıma cok kolay uçtum. Donuste ıse ne de olsa esım yanımda dedım, Allahtan degıl de esımden yardım talep ettim.... Ve sonuç: Zor bır donus yolculuğu oldu.

Çocuklarla yolculuk yapmak ısteyenler, umre, seyahat, gezı gıbı nıyetlerı olanlar: Cocuklar engel degıldır, yolculuğu sevıyorlarsa mümkünse yanınıza alın ama ilk ısınız dua etmek ve Allaha güvenmek olsun. Bazan yasadıgımız zorluklar çocuklara ya da bıze bır sekılde faydası olacak olan zorluklardır dıye dusunyorum.

Bu sekılde ılk defa tek basıma 4 bebeyle de uçmuş oldum. Darısı arabayla İspanya yolları olsun ıns.