Renklerle Eglence

Bu sabah kendimi cok yorgun hissetmeme rağmen kahvaltıdan hemen sonra parmak boyası için bir aktiviteye katılacağımı hatırlayıp dustum yollara. Kostur kostur yetiştiğim (Nachbarschaftszentrum am Schöpfwerk) 12. Viyana Semt Merkezinin organize ettiği Boya aktivitesine yetiştim. Parmak boyası yapmak için daha öncedne arayıp kayıt olan bir cok kişi gelmemiş ve biz tek basımıza bir cok çocuk için hazırlanmış olan alanda oynadık. Yunus basta yine yabancıladı ve eteğime saklansa da onu alıp yerdeki kâğıdın en uc köselerine götürünce başladı güzel güzel elleriyle boyaları keşfetmeye.

Ordaki görevliler çocukların elbiselerini çıkarmam konusunda beni uyarsalar da ben elbiselerinin boya olmasının önemli olmadığını söyledim. Nerden biliyim Yunusun bebek bezine kadar ıslak boyayla boyanacağını ;)

Boya sonrası Yunusun giymesi için ordan bana bir pantolon verdiler de dönerken onu giydirdim. Bir dahaki sefere yanımda mutlaka yedek kıyafet alıcam. Yusuf ise önce cok dikkatli boyalarla oynadı ama zamanla o da kardeşine özendiği için onun d aher yeri boya olsa da eve gidemeyecek kadar kötü olmamıstı. Eve gelir gelmez çocukların tüm kıyafetlerini makineye atarak Salzburgdan henüz buraya gelmiş arkadaşlarımızla geri dönmeden önce mutlaka görüşmeliyiz diyerek tekrar çıktık dışarı. Ve aksama kadar da Arkadaslarımızla birlikte çocuklar oyun oynadılar.

Bugünün başlangıcında cok yorgun hissediyordum kendimi ama günün aksamına dogru dostların yanında hem uyudum dinlendim hem de ruhen manen  yorgunluğum bayağı azaldı. Allah çevremizden bir iki tane de olsa dost'u eksik etmesin.

Yani bugun çocuklarla bu boyama etkinliğini evde yapmadık (benzerini daha önce evde yapmıstık) (Görmek icin Tıklayabilirsiniz.) ama bu bana daha önce evde yaptığımız resim atölyesi fikrini henisletmek için fikir verdi. Daha önce duvara kâğıt yapıştırıp çocukların duvarı boyamlarına izin veriyordum aslında yere kocaman bir kâğıt serip çocukları soyup doya doya elleri ayakları ıle sınırsız ve kuralsız boyaları tanıyıp resim cızmelerının de o kadar da zor olmadığını farkettim.

İlk fırsatta bunu evde de denicez :)

Gelelim fotoğraflara:

ÖNCELERİ HERSEY COK MASUM BASLAMISTI ;) Tek bir parmak ile temiz temiz çiziyorlardı.

 

 

Sonra Kardes abimizi de azdırdı ve butun eller girmeye başladı boya kutularına..

 

Önceleri Abimiz nokta atışı belli bir resim yapmaya calısıyordu. bu da onlardan biri idi.

 

Ama daha sonra ne çizdikleri önemini yitirip boyaları nasıl etrafa alabora ettikleri önemli olmaya başladı. Yani artık ellerimizle resim yapmıyor sadece boyalarla oyun oynayıp kesifler yapıyorduk.

 

 

Yunus o kadar girdi k boyaya bu resmi gören Sitah bir cocugun ayağı zanneder heralde ;) Boyaları o kadar kalın bir sekilde üstüste ellerine sürdüler ki yıkarken boyaları cıkarmakda zorlandım.

 

 

Bu da Boyadan oluşan nerdeyse 10 cm lik Eldivenimiz ;)))

 

 

Sonuc olarak yerde boya için hazırlanmış Kagıdı bu hale getirdik.

 

Bu bizim Parmaklarla boyama yapma konusunda ilk deneyimimizdi. Cocuklar ögerenerek cok eğlendiler. Ögrendiler çünkü boyaları ellerinde hissederek onları ellerinde vıcık vıcık evirip çevirerek yaptıkları ise daha da hakim olabildiler. Ellerinde yeni bir seyi evirip çevirebilmek onu hissetmek cok güzel bir duygudur mutlaka. Vucutlarına boya sürerek boyalara basıp üstlerine oturarak sınırsız kuralları olmayan bir oyun ve ögrenme süreci...

Özellikle onları yıkamak zorunda kalmak istemediğim için elbiselerini cıkarmamıs olsam da Yunus ne yapıp edip bezine kadar boya olunca onu mecburen yıkamak zorunda kaldım. Bakalım Allah bana bol bol sabır ve anlayış versin ki evde de bu sekilde boya düzeneği kuriyim ;)