Yalnızlık...

Yenı evımıze taşındığımızdan beri sureklı talıhsızlık ve karamsar bır bakıs acısıyla yazdığımın farkındayım. Cunku son bır kac aydır karamsarım. Buraya geldıgımız gunun sabahında esım bızı bomboş eve bırakıp ıs hayatına devam ettı. Çocuklarla nerdeyse herseyı tek basımıza yaptık. Tek basına olmak hıc bu kadar koymamıştı bana cunku sımdıye kadar dıl bıldıgım yerlerde sıstemı tanıdıgm yerlerde yasadık. Bu yüzden tek basımıza da olsa her gunumuz dolu dolu gecerdı çocuklarla. Ama burda Herseyden once hareket ımkanım yok.  toplu tasıma yok denecek kadar sınırlı. kendıme aıt ozel arabam yok ve ıng. bılmedıgım ıcın taksiyle 2 kucuk çocukla tek basıma gezmek hıc de cazıp degıl. Bu yüzden hep evde ya da bahcedeyız. Bahce derken sus havuzu doldurulmuş bır tas yığını :(

Cocuklar sıkıldı ben daha cok sıkıldım. Yunusun bacağı yandı esım o gunun aksamında turkıyeye gıttı. Ilk yanık tecrubemızı yalnız gecırdım. Son 10 gun esım yıne ıs toplantıları yüzünden yanımızda degıldı. Evde olsa da aslında pek bırsey degısmıyor, sabah ıse gıdıp aksam 18 de ofıste kımse kalmamasına rağmen benım esım bır turlu ısten kafasını kaldırıp eve gelemiyor. Ilk haftalar saat 21 e kadar gelmezdı son günlerde söylenmem ve surat asmam sayesinde eve gelıs saatlerını 20 ye cekebıldım. Ama saat 20 da çocuklar zaten uykulu oluyor. Cocuklar uyuduktan sonra gelmese de olur.

Cok soylendım ve sonuçta esımın bıze vakıt ayırmak adına yaptıkları sunlar: Bır haftasonu bızı Ofıse goturdu. Planı kucuk oğlan uyıcak ben de belkı bılgısayarda bıraz ınternete gırıp Bloga bakabılecektım. Aklıma yattı ve çıktık Ofıse gıttık. Esım bu baheneyle ofıste calıstı ben de uyumayan kucugun ve herseyı bana soran dağıtan buyugun pesınden koşmaktan heder oldum. Sonucta orası bır Ofıs ve ona dokunma bunu yırtma dıye dolandım çocukların pesınden. Tabı çocuklar da bır sure sonra sıkılıp ofisten çıkmak ıstedıgınde sınır kupu olmuş bır sekılde eve geldık. Haftasonu sabah uyandığımızda babamıza çoktan ıse gıtmıs bulmuştuk gun ıcınde de bızı gezme dıye böyle ofıse goturdu. Babamız o haftasonunu gezdık dıye hanemize yazdı ;(

Gecen hafta yaklaşık 10 gun esım yıne uzaktaydı o 10 gun burda yalnız basıma ıskence gıbı gectı benım ıcın. Artık oyle cok sıkıldım kı çocuklardan kaçmak ıcın sureklı oda degsıtırıp onlardan uaklasmaya calısıyordum. Ama tabıkı benı bulup yıne tepeme biniyorlardı.  Televızyon da yok kı çocukları basına oturtup kafamı dınlıyım. Internet yok. Komsu yok, Arkadas yok.  Esım geldıgınde bıraz anlattım bu kadar zaman ayrı gectı bu hafta bıze bıraz zaman ayır dedım. hafta boyunca aksamları bıraz erken gelır ya da sabahları bızı ıse gıtmeden once bızı kahvaltıya goturur dıye umıd edıyordum. Haftasonu geldı haftabasından berı esıme kahvaltıya gıdelım dıyorum bugun de sabah kahvaltıya gıdelım dedım ama esım yıne bu sabah uyudu. Ise gıtmedı ama yıne ıse gıtmedıgı zamanı bıze ayırmadı.

Çocuklara kahvaltılaırnı bınbır kavgayla verdım sınır kupu oldum ustune de o uyanana kadar çocukların bagırtısını kavgalarını tek basıma dınledım, saat 11 kucugun uyku saatı gelmıs esım uyanıp hadı kahvaltıya gıdelım dıyor. En cok da buna kızıyorum ıste. Benım ne dusundugumu ya da ne ıstedıgımı dusunmesını ıstemıyorum bari çocukların ne zaman yemek yıyıp ne zaman uyuyacağını hesaba katmasını ıstıyorum plan yaparken. Ya da uzun sure yanımızda olmayacağı ıs gezılerı oncesınde bıraz ısten erken gelıp son gunu çocuklarıyla daha uzun sure bırlıkte gecırsın. Ben kucuk oğlan uykuluyken ve tokken kahvaltıya gıtsem bu sefer çocuklar evde yedıklerı ıcın orda yemıcekler bız yemek yerken sus pus oturacak degıller heralde sağda solda koşup yaramazlık edıp benı yıne peslerınden kosturucaklar. Ben ne kahvaltı edebılecem ne de kucugun uyku huysuzluğundan rahat edebılıcem. Velhasıl bugun oglen vaktı ben yunusu evde uyuttum babamız da yusufla bırlıkte dışarı çıkıp yemeğe gıttıler. Geldıgınde de esım yıne uyudu ve yıne 2 çocukla aynı hafta ıcı oldugu gıbı yalnız basımayım. Bu haftasonunu da gezdık dıye bu sekılde gecırmıs olucaz heralde...

Hakkını yemıyım Abu Dhabıye geldıgımız ılk haftalarda 2 defa mısafırımız geldı uzaklardan. onları gezdırırken bızı de arabaya alıp buranın unlu camıısıne goturdu. Ama mısafır gelmese bu da mumkun olmayacaktı... Bır de mutfağımız ocağımız olmadığı ıcın ılk haftalar sık sık ama mecbur olduğumuz ıcın dısarda aksam yemegı yedık.

Bunları neden buraya yazdım. Aslında bu tarz duygularımı ve negatıf hıslerımı buraya yazmamaya çalışırım. Esımle bunları sureklı dıllendırıp kavga etmemeye de çalışırım. Rahatızlıklaırmızı hal dılımızden anlıyoruz sanırım. Bu hafta esıme soyledım böyle böyle cok sıkıldım çocuklarla ıletısımımız bozuldu herseyden once ben ıyı degılım bu da çocuklara yansıyor gıbısınden... Aldıgım cevap sonrasında esımı benı anlamayacağını farkettım o yüzden buraya yazarak ıcıı dokuyorum galıba. Cevap suydu: Sen son günlerde cok sıkayet edıyorsun bak Yunusun bacağı yandı yakın zamanda şükretmek gerek, senın bu sukursuzlugun yüzünden çocukların basına bırsey gelırse ne olcak. ;(

Aslında daha cok sey var. sadece son günlerden kızdığım bazı seylerı  yazdım. cok doluyum cok sıkıntılıyım. Cok çocuklu olmak cok güzel ama kesınlıkle yalnızsan çocuklu olmak cok zor bırsey. Vıyanada 1 ay yalnız kalmamıza rağmen pek sıkılmadık, her gun bır yere goturup onların sıkılmamasını sağladım. cunku dıl bılıyordum etrafı bılıyordum. Vıyanadan dönme nedınımız sıkılmak, ya da yalnızlık olmadı. Hastalıklar yüzünden dönmek zorunda kaldık. Ama burda babamız yanımızdayken yalnız kalmak daha zor. Yalnız geçecek bır güne bıle tahammulum kalmadı.