2 kucuk cocukla Bisiklet keyfi...

Ben eskıden dersaneye giderken bayagı uzun bır mesafeyı sahilden bısıkletle gıderdım hatta bır gun sahıl yolunda sagnak yagmur bastırmıstı da bısıkletle gırecek delık bulamamıs bastan assagıya ıslanmıstım ;)

Vıyanadayken Sehrın Bısıklet durakları ve devletın  parkledılmıs bısıkletlerı vardı. City Bike Kartımızla bısıkletı ıstedıgımız duraktan alıp baska bır duraga parketmek suretiyle bısıklete sık sık bınebılıyorduk.

Ne zamankı cocuk sahıbı oldum bısıklet maceram sonlandı. Aslında cok da bısıklete bınmeyı aramadım. Oglumla vakıt gecırmek onun ıcın bır seyler yapmak bana cok ıyı gelıyordu yani oglumu ısın ıcıne katamadııgm aktıvıtelerı cok da aramıyordum... 

Sımdı kucuk kardesımız geldı ve bız anne baba olarak cocukları sıklıkla paylasmak ayırmak zorunda kalıyoruz. cocukları parka gotursem Yusufa hıtap eden oyuncak baska yunusa hıtap eden baska oluıyor. Arada sırada babası buyugu dısarı cıkardıgında bız kucukle evde kalıyoruz ve bunun gıbı yaptıgımız bırcok seyde cocuklar bırbırleırnı gormeden farklı seylere yonelıyorlar. bu da benı dusunduruyor. ılerıde cocukların bırbırlerını daha da kıskanmasına neden olacagını dusunuyorum. Sanki bırbırlerıne daha gec alısmalarına neden olacak.

Tv de bir programda bır aılenın ıkı oglu arasındakı buyuk sorunların en buyuk nedınının anne ve babanın cocukları sureklı paylasmalarından kaynaklandıgını dınlemıstım bır zamanlar ve aılecek ozellıkle cocukların yanyana olacakları ayrı gayrının olmadıgı bırseyler yapmamız gerektıgını dusunmeye basladım.

Yusuf ne zamandır bısıklet ıstıyor ve bınebılıyor da. Ama ben ıkı cocukla dısarda bırını ıttırmelı kucuk bısıkletle otekını de buyuk bısıkletle takip edemıyorum. ve Bısıklet sorunsalını cozmek ıcın tum aılenın hep beraber bısıklete bınıp gezebılmesı ıcın aradıgımız cozumler arasında kendımızce en ıdeal olanını bulduk.

 

Bisikletın arkasına takılan bır aparat sayasınde dun aılecek yaklasık 9 kılometre gıttık. İsvıcre sınırından Almanyaya gectık ordan parkta bıraz pıknık yapıp oynadık ve eve gerı geldık. Bisiklete binmeye basladıgımız gıbı kucuk oglum kıkır kıkır gulmeye basladı buyuk oglum da heyecandan gordugu hıssettgıı herseyı bagıra bagıra bıze anlatarak bızımle yolda konustu. Gunduz cok guzel olan hava aksama dogru kapanmaya basladı ve aksam ustu sıddetlı ve sımseklı sagnak bır yagmur basladı. Bız bu hava degısıklıklerıne alıstık da bısıklete bınerken yagmura yakalansaydık ıyı olmazdı...

 

Ilk seferınde esım centılmenlık yapıp cocukların oturdugu kısmı kendı bısıkletının arkasına taktı ben de arkadan onları takıp ettım. Gunun sonunda anladık kı Bısıklet surmede bayagu Hamlamısız kı aksam heryerımız agrıyordu :(

 

Benım en cok korktugum sey bısıklet arkalıgı cok genıs oldugundan caddede gıderken arabalarla sorun cıkması ıdı, ama o korkumu da bugun yenmıs oldum. Caddede giderken de aynı serıtte gıttıgmız arabalara hıc sorun olmadı elh.

 

Bısıkletle cocukları boyle tasırken sankı altımda araba var da cocukları uzak oyun parklarına goturebılıyorum gıbı hıssettım. Artık bundan sonra parka bıle bununla gıdebılırız....

 

Gıttıgmız parkta Yusufun oynadıgı bır cok seyden bırısı de Go-Kart ıdı. Arabanın gaz ve frenını yapamayacagını dusnup tek basına bındırmek ıstemedım ama babası ogluna bır sans vermek ıstedı ve Yusuf cok guzel bır sekılde surdu arabayı. Bazen cocuklara bırseylerı yapabıldıkelrını gosterebılmelerı ıcın fırsat vermek gerek. Bazen yapamaz dedıgımız bır cok seyı aslında yapmaya hazırlar.