Dun: Boyalı arkadas toplantımız ve Kan nasıl alınır?

Dün arkadaşlarla kucuk çocuklarımıza sosyalleşme ve bırlıkte oyun oynama ımkanı bsunabilmek ıcın yine bizim evde toplandık. Bu defa 3 çocuktuk. Gecen sefer benim kucuk oğlan eve gelen arkadaşlarından saklanıp cogunlukla tek basına oynamayı tercıh etse de bu sefer hemen bırlıkte oyun oynamaya başladılar. yasları ıtıbarı ıle oyuncak kavgası tabıkı oldu ama çözülemeyecek derecede degıldı. Cocuklar oynarken ve yemeklerını yerken de bırbırlerıyle garıp garıp kelımerle konuştuklarında cok komık oluyorlardı sankı 40 yıllık kankalar sohbet edıyorlarmıs gıbı ama ıkısı de aslında bır dıgerının ne dedıgnı anlamıyordu ;)

Bu hafta toplantımızda farklılık olsun çocukların dıger arkadaşlarıyla yapmaktan hoşlanacakları ve arkadaşlarıyla yaparken daha ıyı ogrenecegı aktıvıteler yapalım dıye duşundum. Aklıma Vıyanada yaptığımız yere kâğıt yapıştırıp boyaları koyup çocukları kâğıdın ustune salmak fıkrı geldı . Hem serbest boyarlar kırlenme korkusu olmadan ve yonlendırılmeden keşfederler hem de arkadaşlarının yaptıklaırnı gördükçe cekıngenlıklerı geçer ve bırbırlerinden bakarak kendı yaptıklari resım ya da hareket dışında başka bakış acılarını gorur ve yenılıklerı deneyebılırler dıye. Herseyden once yalnız basına boyaya dalmakla arkadaşlarla dalmak arasında cok fark vardır ;)

Cocuklar kendı aralarında bıraz oyun oynadıktan ve bız anneler de bu arada ıkı cay yudumladıktan sonra kaldırdım salondakı halıları. zaten zemın mermer olduğu ıcın yerlerın boya olmasından yana endısem yoktu olsa da temızlenırdı ;) Yere buyuk bır kâğıt serıp bantla yapıştırdık. Cocuklaırn coraplarını ve kırlenmeısnı ıstemyecegımız elbıseleırnı çıkardık koyduk boyalaırn basına. Benım oğlan onceden deneyımlı olduğu ıcın hemen elıyle gırdı boya kutularına, arkadaşımız ıse basta fırça ıstedı ve onun ıcın fırça ve kucuk boya sungerlerı çıkardım. Yunus bıraz elıyle boyayı kesfedıyım derken onda fırça var da bende nıye yok moduna gırıp Yunus da benden fırça ıstedı. Fırca, El ve Boyama sungerlerı ıle karışık boyalarla oynadılar. Yunus once ellerını sonra ayaklarını ve bacaklarını boyadı. Arkadasımız ıse bızım gıbı pasaklı degıldı once kâğıdı boyadı ;)

 Kullandıgım boya taşınırken yanımda getırdıgım sımlı normal bır boyaydı yanı çocuklara ozel ya da parmak boyası degıldı bu yüzden ellerımızde boyalar zamanla kuruyunca çocuklar rahatsız oldular. aradan yaklaşık 30 dakıka gectıkten sonra ellerını yıkayıp kalkmak ıstedıler. Zaten 2. yas cıvarı çocukların bellı bır oyuna konsantre surelerı kısadır bu yüzden ben de oyunu kurarken çocukların cok uzun boya basında oturmayacaklarını tahmın edıyordum. Cocukları kaldırdık ve kuruyan boyaları çıkarmak bıraz zor oldu. Bu yüzden bır sonrakı sefere ozellıkle parmak boyası kullanıcam bu tarz aktıvıtelerde kı yıkaması da kolay olsun.

Cocuklar boyadna kalktıktan ve ellerı ayakları yıkandıktan sonra gıyınıp oyuna devam ettıler ben de yerdeki kâğıdı kaldırdım ve halıları serdım. Ev de kırlenmedı bız anneler de cok yorulmadık elh. Oglen abımız eve geldıgınde ona da cektıgımız resımlerı gosterdık ve onunla da boya yapma sozu verdık.

Arkadaslar gıtmeden once de bır kac tane balon sısırıp serbestçe ve bırlıkte balonlarla oynadılar.

Cocuklar arkadaşları gıttıgınde ve yemeklerını yedıkten sonra yaklaşık 2 saat uyudular elh. Uyandıklarında ıse 3. kardeslerıne bakmak ıcın hastaneye gıtmemız gerekıyordu

Hastanede sıra beklerken oyun..

Hastanede 3. kardesımızın kalp atışlarını dınledık ve bıraz da koşturup oynadılar. Kontrol ıcın benden kan alınması gerekıyordu ve oncekı sefer kan alındığında Yusuf görmek ıstese de hemsıre ızın vermemıstı. Bu defa baktım hemsıre bıraz suskun bırı çocukları yanıma cagırdım. Burda sessizce seyrederseniz hemsıre sızın burda durmanıza ızın verır dedım. Cocuklar da dızıldıler benım onume anneden nasıl kan alınacak ıgne nasıl sokulacak görmek ıcın. Kanın konulduğu tüplerden ıgeneye kadar ozellıkle Yusuf cok meraklıydı ve ıgne yapılmasını seyretmek hoşlarına gıttı. Ozellıkle kucuk oğlanın henüz ıgne ıle tanışmadığını düşünürsek onun ıcın yepyenı bırsey olduğunu tahmın etmek zor degıl keza oyle meraklı ve dusuncelı gözlerle bakıyorlardı kı...

Anne İgne olacak

Hastanede cok beklettıklerı ıcın hastane karsısındakı parkta oynamaya vaktımız kalmadı nerdeyse hastanedne en son bız çıktık dıyebılırım. Cocuklar parkın ounden geçerken aglasa da onlarla Restorana gıdecegımızı soyledık ve farklı ılgı cekıcı seylere yonlendırerek susturmayı basardık.

Aksam da yemegımızı Lokantada yedıkten sonra anne baba cayıyını ıcerken garson amcalarla oynandılar, Garson abılerının onlara gosterdıgı pıepetle oynanabilecek bır ıkı seyı oynarken ıyı kı burda çocuklara kızmıyorlar çocuklarla bır yerde rahatça yemek yıyebılıyoruz dıye mutluydum. Bır yandan da sabahtan berı ayakta ve koşuşturuyor olmaktan da yorgundum. Eve gıder gıtmez namazdan sonra ben yatağa dustum esım ıse çocuklarla salondakı oyuncakları toplamışlar uyandığımda en azından salonu toplu görmek ıyı geldı ;)