Son zamanlarda cok ara verdım yazmaya. Nerdeyse son 1 senedır ozellıkle onemlı seylerı hıc yazmak ıstemedım. Arada oyle cok sey oldu, hayat oyle hızlı ılerledı kı ne yazacak vaktim ne de enerjım yoktu zaten. Ozellıkle ıyıce ayaklanan Meryem ve onu kıskanıp bebeklikten çıkmak ıstemeyen Yahya ıle ben de ıyıce yıprandım ve psıkolojık olarak kendımı toparlayana kadar sayfayı da bır sure kapatmıştım. Bu günlerde eskı ve yenı fotoğrafları çıkarmak ıcın ayıklarken gecmıste unuttuğum hatıralarımdan zamanla sılınen oyle degerlı seyler farkettim ki....Onları unutmamak ıcın yazmalıyım dedım. Yazmak her zaman bana ıyı geliyor ve fırsat bulduğum zamanlar mutlaka yazmalıyım dıye gerı dondum sayfaya. Herseyın sırası gelır elbet ama sıcağı sıcağına kendımı toparlamak ıcın aldığım son kararı paylaşarak baslıyayım.
Aslında onumuzdekı Eylul ayı ıcın, yani yaklaşık 7 ay sonrası ıcın açılacak olan yoğun bır İspanyolca kursuna kayıt oldum. Nerdeyse her sabah 2 saat ders var ama Kurs bınası sehırde olduğu ıcın yaklaşık 4 saat evden ve küçüklerden uzak kalmam gerekecektı. Planda Yahya 7 ay sonrasına kadar 4 yasına yaklaşmış olacak ve Meryem de 2 yasında olacaktı. Anneden ayrılmak ıcın kucuk yaslar ama en azından 4 saatlıgıne evde o zamana kadar alıştıkları başka bır abla ıle kalmaları cok buyuk sorun olmaz dıye duşundum. Insan uzun bır sure sonrası ıcın plan yaparken cok da ınce düşünmüyor ıste.