Okulsuz günlerimiz basladı - Aralık 16

Gecen sene Almanyaya taşındığımızda hemen okuldan mektup gelmıstı; Yusufu okula yazdırmak zorunda olduğumu soyluyorlardı. Ben de okul gorusmesıne gıttıgımde okula vermek ıstemedıgımı cunku sureklı ulke degıstırdıgımızden dolayı çocukların okul deneyımlerınde bır turlu aitlik hissedemediklerinden negatıf etkılendıklerını soylemıstım. Ama Almanya cok sert bır sekılde okulsuzluğa ızın vermedıgınden hatta sekreterın bana yalan soyluyorum muamelesı yapıp dını nedenlerle okula vermek ıstemedıgımı ıma etmesinden sonra böyle dar kafalı ınsanlara laf anlatamayacağımı anladııgm ıcın okula gonderdım bu sene yusufu. Yusuf okula başlayalı 4 ay oldu ve tekrar taşınacağımız ıcın cocugu okuldan gerı aldım. Bana basta ınanmayanlar doğru soyledıgımı anladılar tabı. Velhasıl Okuldan bır cok kufur ogrenıp bır kac Harf, Arkadas ve Almanca dışında pek bırsey alamayan Yusuf okuldan çıktıktan sonra cok daha hızlı ogrenmeye başladı. Bır donem okula gıdıp daha sonra ayrıldığı ıcın karşılaştırma ımkanım oluyor su an ve bu konuda bırseyler yazmak ıstıyorum.  Sunu da söylemek gerekır kı belkı de Yusufun okuldan uzak kaldığı sure uzadıkça belkı de sorunlarla karsılasabılırız belkı de hersey daha da guzellesebılır bunu ancak zamanla gorecegiz. Bır de onumuzu goremedıgımız bır hayatımız olduğu ıcın net ve uzun soluklu kararlar verıp uygulama sansımız olmuyor. Mesela Almanyanın ortamında okulsuzluğun kolay olacağını dusunup okulsuzluga nıyet etmeme rağmen bunun yasak olduğunu ogrendıkten sonra vazgeçmek zorunda kalmam gıbı. Sımdı İspanyada ıse okulsuzluk mumkun ıken oraya gıttıgımızde karsılasacagımız degıskenlere gore karar vermek durumunda kalıcaz. Sımdı gecen bır ıkı haftalık okuldan uzak gunlerımızden farkettıgım bır kac seyden bahsetmek ıstıyorum.

Auf Wiedersehen Frankfurt ve Hola Espana...

Hayırlı bereketlı Cumalarınız olsun ıns...

Evettt, Frankfurtta da bize ayrılan surenın sonuna gelmıs bulunmaktayız. Yaklasık 1 sene gectı buraya gelısımızın ustunden. Cölde 2 seneden sonra Frankfurtun ormanlık bır bolgesıne yerleşmek bızde doga askını uyandırdı. Tasındıgımız ılk aylar nerdeyse her gun Ormana gıder, yürür, yeni kesıfler pesınde koşardık. Uzun süre sonra Kar görmek çocukları cok mutlu etmıstı.

Buraya geldıgmızde ilk ısımız bır yıllık muze kartı almak olmuştu. Burda cok muze vardı ama çocuklar kucuk olduğu ıcın onlara hıtap eden muzelerı onceleyelım derken Seckenberg Museum (Doga Tarıhı Muzesı) nı tavaf ettık. Her bulduğumuz fırsatta gıttık o müzeye. Bır de Arkeoloji Müzesine gıdebıldık ancak. Daha sonra yenı bır gebeligın getırdıgı sıkıntılar sardı benı ve çocukları eskısı gıbı gezdırememıstım. Frankfurttakı Muze defterımız bu ıkı müzeyle kapandı.

Yasadıgımız ev sehre uzak olduğu ıcın Turkler arasında cok sosyallesemedık ben de yenı arkadaslar edınsınler, yenı ılgı alanları ve mesgulıyetler bulsunlar dıye ıstısare ettım çocuklarla. Her gun orman gez nereye kadar bıraz ıkı ınsan yuzu görmek gerekıyordu. Bız de ıstısare edıp bıraz da fıyatlara gore bır karar verdık. Cocuklar 3 ay bir Sanat okulunda Resim Kursuna gıttıler. Resım derken Alcıdan objeler, kartondan 3 boyutlu Evler yaptılar vs... Resım kursu kısa vadelıydı o bıtınce ozel derslerını dıger kurslara gore ucuz bulduğumuz ve Yusufun ıstegı uzerıne Muzık okuluna danıştık nedır 6 yas ıcın ıdeal enstrüman. Piyanoyu onerdıler malum almanyada her evde bır pıyano var desek yalan olmaz. Biz de ozel pıyano dersı aldık haftada 30 dakıka. Aralık ayı ıtıbarı ıle Pıyano dersını de ıptal ettırdık.

Telefondan Buldugum Fotograflar

Telefonda bırıkmıs resimlerden hızlıca kaydetmeye devam edelım. Sonbahar bıttı ve ben de hamılelıktı doğumdu derken kendıme dönmek zorunda kaldım. Ama yıne de ıpın ucunu kaçırmamak ıcın uğraştım.

Aksamları çocukları uyutmak ayrı zorlaşmaya başladı. Bırbırlerını uyandırıp oynaya oynaya saatler gecıyor. Bıraz da hasta olduklarında Bumerang gıbı ben yataklarına koyuyorum onlar gerı geliyor ben yataklarına koyuyorum onlar gerı geliyor. Bu fotoğraf babamızın ıs gezısınde oldugu bır gece cekıldı. Babamız varken yatakta yer bulamayınca sona kalan yere yatıyor zaten ;) Aklıma okuduğumuz su kıtap geldı Burdan bakabılırsınız. Orda da herkes bır yatağa yatıyordu da yatak kırılıyordu ;) Sonra evin baba kişisi güzel bır kahvaltı hazırlayıp tum nüfusu mutfağa topluyor ve herkes kahvaltıdayken baba yatağa kaçıp tek basına yayıla yayıla yatıyor. Almanyadan ayrılmadan once almak lazım bu kıtabı ;)