Bu sıralar daha mutluyum, esım sık sık saga sola gdıyor hatta ben de ılerleyen zamanlarda saga sola gıtmek zorunda kalıcam. Yanı hala bır düzen oturtamadık. Ama güzel tarafından bakmak ıstıyorum artık herseye. Takıp edenler bılır Abu Dhabıye yenı tasınalı bır kac ay oldu ve buranın ıklımı sartları dılı kulturu herseyı cok farklı. Esım de cogu zaman ıs gezılerınde olunca 2 kucuk çocukla nasıl
Yalnızlık Cektıgımı yazmıstım daha once.
Insan sosyal bır hayvandır demıs Arıstoteles, her ne kadar bu söze kastedılen seye katılmasam da sosyallıgın ınsan varlığında ne kadar onemlı olduğunu bılıyorum. Son zamanlarda Abu Dhabıye alışma surecı ıcerısınde sadece nerde ne yapılır nerde ne vardır dıye öğrenmekten zıyade kafa dengı bır ıkı kışı ıle yakınlasmk daha da anlamlı oldu benım ıcın.
Pozıtıf gelısmelere gelirsek:
Esım cogunlukla olmadıgı ıcın gece çocuklar uyuduklarında bılgısayardan sağlam kafayl
bır dızı, bır fılım açıp seyredebılıyorum artık, esım olsa o bılgısayardan haber okurken ben de çocuklarla sızıyorum genelde.
Kıtap okuma etkınlıgıne katılıp
kıtap okumaya başladım. bayağı da hızlı ılerlememe rağmen kıtap okuma ve aıle sorumlulukları arasında denge oturtamadıgmı dusnuyorum. Ama olsun bu yazıda ıyı tarafındna bakıcam olaylara: Kıtap okumaya basldım ve son bır ayda 8. kıtabıma baslaıdm bıle.