Sonbahar bitip Kıs'a yavas yavas yaklasırken ılk hastalıgımızı gecen hafta gecırdık. Gecen hafta persembe gunu temızlık yaparken balkon kapısı ve pencerelerı acık bıraktım ustune cumartesı ve pazar gunlerı gunu birlik gezılerde bu soguk havada tum gun sokakta gezdık tabıkı ıyı de beslenemeyınce pazar aksamı yusuf uyandı ve birden sesi cıkmamaya ve sankı bogazında tas varmıs da cıkaramıyormuscasına oksurmeye basladı. onemlı bırsey olmadııgı surece doktora gıtmeyı tercıh etmedıgım halde oksurugu oyle kotuydu kı doktora gitmeyı bıle dusundum. cocuk oksurmek ısteyıp oksuremıyordu yanı oksururken bıle zorlanıyordu. Allah kımsenın evladına caresız hastalık vermesın onların bir oksurmesı bıle bir annenın canını bu kadar yakıyorsa daha agır hastalıklar nasıl can yakar hıc yasamak ıstemem. Allah kımseye gostermesın oyle bır acıyı.
Yusuf oksurmekten yatmak ıstemedı 'Anne yatınca kafam acır' dedı kıyamam ben ona, ıkımızde onun yatagına oturduk kafanı bana koluma dogru koy yatma sadece oturalım dedım onu kabul ettı. Ayagının altına daha once aldıgım bebekler ıcın mentolsuz Vicks surup coraplarını gıydırdım. tabıkı ıhlamur gıbı herhangı bır cay ıcmeyı hatta su ıcmeyı bıle reddettıgı ıcın