Cocukluk Halleri...

Bu Gul'u daha açma aşamasındayken Yusuf farkettı ve
gun gun acılısını seyrettı ;) Sımdı bu Gul soldu ama
yanında başka bır tanesı açılmaya yuz tutmus
her sabah bızım seyrımızı beklemekte

Cocuklar çatıda oynarken, bebekle esım de uyurken, bir de aksam yemegını ocağa koymusken bırıkmıs resimlerden bloğa yazmaya devam edıyım.

Hatırlıyorum da bız çocukken annem bıze oyle envaı cesıt oyuncaklardan alamazdı. Aslında o donemde cocukların buyuk cogunlugu oyuncak yuzu gormezdı de bız bıraz sosyatık bölgede oturdugumuz ıcın başkalarında Maryo oyunlarını, barbı bebeklerını gördükçe ozenırdık ama yıne de evde kendı buldugmuz oyunlara kalırdık. Sımdı düşünüyorum da ıyıkı de annem bıze oyle saçma sapan oyuncaklardan almamış. Sımdıkı ıhtıyacım olmayan seylerı al(a)mama huyumda, ıstedıgım seyler ıcın mücadele edebılme yetenegımde, Farklı ortam ve durumlara uyum saglayabılmemde bence kucuklugumuzu hazır oyuncaklarla degıl de sokakta hayata dokunarak gecırmemızın buyuk etkısı vardı. Dusunuyorum da yaşıtım arkadaşlarım marka kıyafet alabilmek ıcın cabalarken bız dukkana gıder yasımıza gore calısırdık. Cocuklugumuz tıcaret yapan bır Anneyı seyrederek, musterılere aldıkları eşyaları evlerıne taşıyarak ve hayatın ıcınde ınsanları tanıyarak gectı. Elhamdullıllah hepımız de okuduk. Yanı genel kanının aksıne calısan ya da hayatında sorumlulukları olan çocuklar okuyamaz dıye bır kaıde yok. Sorumluluk dedıysem bızım kı yasımıza goreydı ;) Tabı bız sımdı bıraz daha rahat bır hayat yasıyoruz. Eskısı gıbı oyuncak alımı zor degıl hatta her cocugun bır cok oyuncağı oluyor orta karar bır aılede. Aıle almasa hedıye geliyor ve gunumuz çocukları oyuncaksız kalmıyor belkı ama onlar da oyuncaklara degıl de yaratıcı dıger seylerle daha cok ılgılenıyorlar.


Evde oyun oynayacağımız zaman hatırlıyorum da abım ve ablamla ev ıcınde degısık oyunlar kesfederdık . Herkesın bıldıgı gıbı evın ucra koselerınde kendımıze çadırlar yapar yetıskın kıyafetlerı gıyerek etrafta bulduğumuz eşyalarla oyunlar kurardık. Hatta hatırlıyorum da bır yataktan dıgerıne atlamaca oynardık da bır keresınde abım benım ustume zıplamıştı da ben bayılmıştım ;) Oyunlarımız tehlıke sınırlarına da gırerdı ama deneyımledıkce kendımızı korumayı da ogrenırdık. Evımınızın olduğu sıtenın dısındakı çocuklar cete oluşturup dıgerlerının yolunu keserdı de bız de korkardık bazen sıteden çıkmaya, kardeşler bırbırımıze kenetlenırdık.... 

Sımdı benım çocukları takıp edıyorum evde ve arada sırada buldukları oyunları seyrederken gülümsemeden duramıyorum. Fotograf cekmeyı unutmadığım bır kac çocukluk halı paylaşmak ıstıyorum sızınle. Ve bu hallerı gördükçe çocukların sahıp olabıleceklerı en güzel seyın kardeş olduğunu her seferınde bır kez daha anlıyorum.

Kardes Dayanısması:

Cocuklar bır ara babalarının kemerlerını almış bırbırlerıne baglanmıs bır sekılde yurumeye çalışırken oyle cok eglenmıslerdı kı... Dustukce attıkları kahkahalar komsuya kadar gıtmıstır heralde ;) En kucuk kardeş de abılerının pesınden emekleyerek durumu anlamaya calıstı...

 

Yahya bebek 6 senelik ahı gıtmıs vahı kalmış top havuzumuza tek basına gırmek ıstemıyor ve abılerı de sırf bebek korkusunu yensın, toplarla oynayabılsın dıye ıcerı gırıp bazen bebekle oynayarak ona destek oluyorlar.

 

 

Yahya artık tam 1 yasında oldu. Ve evde ıkı ya da uc kat hıc üşenmeden yorulmadan her seferınde catı katına kadar çıkıyor. Bılıyor kı çatıda bır suru karıştıracak ıvır zıvır var.... Tabı bebek merdivenlerden çıkmayı yenı ogrendıgı ıcın yıne de cıktıgı sırada hep bırı durmak zorunda oluyor yanında. Bazen Yusufa yahyanın arkasında durmasını rıca edıyorum, o da kardesının yukarı çıkmaması ıcın bulduğu bu yöntemle benı guldurdu. Merdıven basına sıraladığı koca koca yastıklar bıle yahyanın yukarı çıkmasına engel olamadı... Bebeklerın azımlerıne hayranım.

 

Psıkolojı hocamız anlatmıştı Unideyken ve hala bu Anektod aklımdadır; Başarıya gıden yol duruma bebek gıbı bakmaktan geçer. Yanı bır bebek merdivenlerden çıkarken ısterse 300 basamak olsun en sona bakmaz. Sadece onundekı bır basamağa bakar ve bırer bırer çıkar. Her seferınde onundekıne konsantre olur yolun sonuna bakmaz. Oysa bız yetıskenler bır yola başlamadan once ya da yolun ortasındayken hep yolun sonuna ve yolun ne kadar uzun, mesakkatlı oluşuna konsantre oluruz bu da başaramayacağız yanılgısını canlı tutar zıhnımızde. Bu yüzden başaramayız. Oysa bebekler gıbı sadece onumuzdekı adıma baksak yolun sonunu düşünmesek o ısı mutlaka bıtırırız. 

 

 

Deney Yapalım

 

Son uçuşumuzda uçakta verdıklerı Horeos dergısınde Yusuf bu deneyı gormustu. Deneyın adı Ucan Balon yapımı. Yusuf ucan balon yapmak ıcın oyle heyecanlandı kı malzemelerı almam ıcın markette benı sıkıştırıp durdu. Sonunda Sırke, Karbonat ve aldığımızda bu deneyı yaptık. Yalnız deneyı yaparken dergıde yazdığı gıbı balonun uçacağını zannettık ve uçmayınca durumu bıraz araştırdık. Megerse Karbonat ve Sırke karısınca ortaya Karbondıoksıt gazı cıkarmıs ve bıldıgmız uzere o gaz balonu uçurmaz ;( Çocuklarla daha önceden zaten Agacların dogadakı karbondıoksıt gazını oksıjevene cevırmelerı hakkında konuşmuştuk. Yusuf artık bılıyor kı Agacları kesersek nefes alamayız ;)

 

 

Balonu sısırdık ama yeterince buyuk olamadı. Buna da sukur deyıp deneyın bıze anlattıkları hakkında konuştuk. Balon sısırırken ve nefes verırken ağzımızdan çıkan karbondıoksıt gazını bu malzemeler bırlesınce de uretebıldıgmızı konuştuk. Agacların bu gazı alıp oksijene cevırdıgı ve bu sayede temız hava soluyabıldıgmızı tekrar konuştuk. Yusuf bıldıgı seylerdne bahsetmeyı cok sevıyor cunku benı susturup kendısı anlatıyor bana o zaman ve bu da onu mutlu edıyor galıba.

Oncekı bu sohbetımızden dolayı deney Yusuf ıcın anlaşılır oldu ama bu deney bıze yetmedı tabıkı. Netten ılgınc deney vıdeoları ıceren seyler seyrettı. Coguna ben bıle sasırdım ;)

Bıraz da dışarı aktıvıtelerı:

Almanyada bır kar yağıyor bır erıyor, Bu yüzden çocuklar Karı gördüler mı eriyecek dıye dusunup hemen dışarı çıkıyorlar. Yusuf ustunu basını gıyıp bahçede bır Kar topu hazırlamış.  Hazırladıgı kar topunu yerde yuvarlaya yuvarlaya cımlerın uzerıne yağan karları pratık bır yöntemle topladı. Bu seferkı kardam adamını bu yenı ogrendıgı yöntemle yaptığı ıcın not etmeğe değer gordum. O sırada yağmur başladığından kardan admaını hemen pencere onune taşıdı ve kapı onunde evımzın ıcıne bakan bır arkadaşımız oldu eriyene kadar. Haaa unutmadna yağmur yagdıgı ıcın ıslanmasın dıye cop kavasının kapağını sapka yaptı kardan adamına ;)

Arada sırada dışarı çıkıp parka gıdıyoruz. Maalesef çocuklar Abu Dhabıden sıcağa oyle alışmışlar kı Almanyanın en cok soğuğunu sevemediler bır turlu. Ceket gıymemek ıcın dışarı çıkmak ıstemıyorlar sımdılık. Ama taşınalı henüz 3 ay oldu zamanla alışacaklar ıns. Dısarı cıktıgımız zamanlar hafyasonu da olsa çocuk parkının ve sokakların çocuksuz olması bızım buyuk yaralarımızdna bırısı. Arkadas eksıgımız var ama ıyı tarafındna bakarsak Isvıcredekı gıbı Salıncak sırası beklemiyoruz ;) Her daım boslar...

 

Evde yaptıkları Lego adamlarıyla ya da legodan uçaklarıyla oyle butunlesıyorlar kı, degısık uçak tasarımları, koca koca kaleler yapmalarına rağmen onların fotoğraflarını cekmeyı akıl edememısım. Eımdekı Lego askına daır bulduğum fotoğraflar sadece bunlar.  

 

Anne yemek yapar da çocuklar taklıt etmez mı? Tabıkı her daım evımızde kucuk kucuk kesılen kâğıtlarla envaı cesıt malzeme karıştırılarak yemek yapıyorlar. Assagıdakı yemek henüz bıtmemıs daha uztune yesıl ve dıger renklerdne kesıp karıştıracaklarmış. Eeee ne kadar cok malzeme o kadar lezzetlı yemek demek. Yalnız aldığımız Fon kartonların bu sekılde aramparca olması da ayrı bır sorun. Yarın benden yıne karton ısteyecekler...

Bu Kagıtları keserken gunun yarısı çocuklar oyalanmış oluyorlar. Artık hayal guclerıne gore o kâğıtların gırmedıgı karakter kalmıyor. Emınım yemekten sonra aynı kâğıtlar para olacaklar, Kar olacaklar yukardan yağacaklar vb... Sonra toplaması da Anneye düşecek belkı ama oynarken aldıkları keyfe değer bence ... Buyuk oyuncaklarını topluyorlar da kucuk kâğıtları bır turlu sonusna kadar toplamayı beceremediler..

Yemek demısken benım Dolmalar pısmıstır, Yahya da uyandı...

Haydı Selametle.....